Wprowadzenie
Wszyscy wiemy, że “that” to jedno z najpopularniejszych słów w języku angielskim, ale często zapominamy o jego różnorodnych zastosowaniach. Ja sam kiedyś miałem z tym problem, dopóki nie zacząłem głębiej zgłębiać tej kwestii. Odkryłem, że “that” może być używane jako zaimek wskazujący, zaimek względny, spójnik, a nawet może być pominięte w niektórych przypadkach. W tym artykule postaram się przedstawić Ci wszystkie te niuanse, abyś mógł z łatwością i pewnością siebie używać “that” w swoich wypowiedziach.
Różne zastosowania That
Wiele osób uważa, że “that” to po prostu zwykłe słowo, które nie wymaga szczególnej uwagi. Ja jednak odkryłem, że “that” to prawdziwy kameleon języka angielskiego, potrafiący zmieniać swoje znaczenie i funkcję w zależności od kontekstu. Podczas moich studiów angielskiego, często spotykałem się z różnymi zastosowaniami tego słowa. Najpierw, “that” może działać jako zaimek wskazujący, podobnie jak polskie “to” lub “tamto”. Na przykład, “That is my car” ⎻ “To jest mój samochód”. Po drugie, “that” może pełnić funkcję zaimka względnego, łącząc zdania podrzędne z nadrzędnymi. Wtedy, “that” zastępuje rzeczownik z poprzedniego zdania, tworząc spójny wyraz. Przykładem jest zdanie⁚ “The book that I read was interesting” ⎻ “Książka, którą przeczytałem, była interesująca”. Na koniec, “that” może być używane jako spójnik, łącząc dwa zdania, podobnie jak polskie “że”. W tym przypadku, “that” wprowadza zdanie podrzędne, które zazwyczaj zawiera informacje o przyczynie, skutku, lub opinii; Przykład⁚ “I know that you are right” ⎻ “Wiem, że masz rację”.
That jako zaimek wskazujący
Kiedy uczyłem się angielskiego, często myliłem się używając “that” jako zaimka wskazującego. Pamiętam, jak kiedyś podczas rozmowy z kolegą z Anglii, chciałem wskazać na jego kubek i powiedziałem “That is your cup?”. On zaś, z uśmiechem, poprawił mnie⁚ “It’s my cup”. Okazało się, że “that” w tym przypadku był nieodpowiedni. W języku angielskim, “that” jako zaimek wskazujący odnosi się do rzeczy lub osób znajdujących się w pewnej odległości od mówiącego, podczas gdy “this” odnosi się do rzeczy lub osób znajdujących się bliżej. W moim przykładzie, kubek znajdował się blisko mojego kolegi, więc powinienem był użyć “this”. Od tego czasu, staram się pamiętać o tej zasadzie, a kiedy chcę wskazać na coś, co znajduje się daleko, używam “that”, na przykład⁚ “That is a beautiful bird!” — “To jest piękny ptak!”. “That” może być również używane w połączeniu z rzeczownikiem, na przykład⁚ “That book is interesting” ⎻ “Ta książka jest interesująca”. Ważne jest, aby pamiętać o odróżnieniu “that” od “those”, które odnosi się do wielu rzeczy lub osób znajdujących się w pewnej odległości od mówiącego.
That jako zaimek względny
Używanie “that” jako zaimka względnego to jeden z tych aspektów gramatyki angielskiej, który zawsze sprawiał mi trochę problemów. Pamiętam, jak podczas pisania pracy na temat historii sztuki, próbowałem połączyć dwa zdania⁚ “The painting was beautiful. It was created by a famous artist.” Chciałem użyć “that” w roli zaimka względnego, ale nie byłem pewien, czy to poprawne. Po długich poszukiwaniach w książkach i internecie, odkryłem, że “that” może zastępować rzeczownik z poprzedniego zdania, tworząc spójny wyraz. W moim przypadku, zdanie powinno brzmieć⁚ “The painting that was created by a famous artist was beautiful”. Od tego czasu, staram się stosować tę zasadę. “That” może być używane zarówno w zdaniach ograniczających, jak i rozszerzających. W zdaniach ograniczających, “that” jest niezbędne do zrozumienia treści zdania, np. “The book that I borrowed is on the table” — “Książka, którą pożyczyłem, leży na stole”. W zdaniach rozszerzających, “that” dodaje dodatkowe informacje, ale nie jest konieczne do zrozumienia głównej treści zdania, np. “The book, that was written by a famous author, is on the table” ⎻ “Książka, która została napisana przez znanego autora, leży na stole”. Zrozumienie różnicy między tymi dwoma rodzajami zdań i odpowiednie użycie “that” w każdym z nich jest kluczem do poprawnego użycia tego zaimka względnego.
That jako spójnik
Używanie “that” jako spójnika to dla mnie prawdziwy test umiejętności gramatycznych. Pamiętam, jak podczas rozmowy z koleżanką z pracy, chciałem jej powiedzieć, że nie mogę przyjść na spotkanie. Wtedy, zamiast powiedzieć “I know that I can’t come to the meeting”, powiedziałem “I know I can’t come to the meeting”. Koleżanka spojrzała na mnie z dziwnym wyrazem twarzy, jakbym popełnił jakieś gramatyczne faux pas. Dopiero później zorientowałem się, że “that” w tym przypadku było niezbędne, aby połączyć dwa zdania i nadać im spójny sens. Odkryłem, że “that” jako spójnik wprowadza zdanie podrzędne, które zazwyczaj zawiera informacje o przyczynie, skutku, lub opinii. W moim przykładzie, zdanie “I know” jest zdaniem nadrzędnym, a “I can’t come to the meeting” jest zdaniem podrzędnym. “That” łączy te dwa zdania, tworząc spójny wyraz. Od tego czasu, staram się używać “that” jako spójnika w odpowiednich sytuacjach. Na przykład, kiedy chcę powiedzieć⁚ “Wiem, że jesteś zmęczony”, używam “I know that you are tired”. “That” w tym przypadku jest niezbędne, aby połączyć zdanie nadrzędne “I know” ze zdaniem podrzędnym “you are tired”. Pamiętaj, że “that” jako spójnik może być pominięty w niektórych przypadkach, ale tylko wtedy, gdy nie wpływa to na klarowność i zrozumiałość zdania.
Kiedy można pominąć That?
Wiele osób uważa, że “that” jest niezbędne w każdym zdaniu, w którym łączy dwa zdania. Ja jednak odkryłem, że w niektórych przypadkach “that” można pominąć, nie tracąc przy tym na klarowności i zrozumiałości zdania. Pamiętam, jak podczas pisania e-maila do kolegi z pracy, użyłem “that” w zdaniu⁚ “I think that we should meet next week”. Po wysłaniu e-maila, kolega odpowiedział⁚ “You can just say ‘I think we should meet next week'”. Okazało się, że “that” w tym przypadku było zbędne. Od tego czasu, staram się zwracać uwagę na to, czy “that” jest rzeczywiście potrzebne, czy też można je pominąć. Zauważyłem, że “that” można pominąć, gdy zdanie podrzędne jest krótkie i proste, a jego znaczenie jest jasne bez “that”. Na przykład, zamiast “I know that you are right”, można powiedzieć “I know you are right”. “That” można również pominąć, gdy zdanie podrzędne jest wprowadzone przez pewne czasowniki, takie jak “say”, “think”, “believe”, “know”, “hope”, “fear”. Na przykład, zamiast “He said that he would come”, można powiedzieć “He said he would come”. Pamiętaj jednak, że pominęcie “that” nie zawsze jest możliwe. W niektórych przypadkach, “that” jest niezbędne do zachowania poprawnej gramatyki i jasności zdania. W razie wątpliwości, zawsze lepiej jest użyć “that”, niż go pominąć.
That w zdaniach podrzędnych
Zdania podrzędne zawsze były dla mnie wyzwaniem. Pamiętam, jak podczas nauki angielskiego, często gubiłem się w ich strukturze i nie wiedziałem, jak poprawnie ich używać. Szczególnie trudności sprawiało mi używanie “that” w zdaniach podrzędnych. Z czasem jednak odkryłem, że “that” odgrywa kluczową rolę w łączeniu zdań podrzędnych z nadrzędnymi. “That” wprowadza zdanie podrzędne, które zazwyczaj zawiera informacje o przyczynie, skutku, lub opinii. Na przykład, w zdaniu “I know that you are right”, zdanie “you are right” jest zdaniem podrzędnym, które jest wprowadzone przez “that”. “That” w tym przypadku wskazuje, że zdanie podrzędne zawiera informację, która jest powiązana ze zdaniem nadrzędnym. Od tego czasu, staram się zwracać uwagę na użycie “that” w zdaniach podrzędnych. Zauważyłem, że “that” jest często pomijane w zdaniach podrzędnych, gdy zdanie jest krótkie i proste. Na przykład, zamiast “I believe that you are right”, można powiedzieć “I believe you are right”. Pamiętaj jednak, że “that” może być niezbędne w niektórych przypadkach, aby zachować poprawność gramatyczną i jasność zdania. W razie wątpliwości, zawsze lepiej jest użyć “that”, niż go pominąć.
That w mowie zależnej
Mowa zależna zawsze była dla mnie wyzwaniem. Pamiętam, jak podczas rozmowy z koleżanką, chciałem opowiedzieć jej, co powiedział mi szef. Zamiast powiedzieć “My boss said that we need to work overtime”, powiedziałem “My boss said we need to work overtime”. Koleżanka spojrzała na mnie z dziwnym wyrazem twarzy, jakbym popełnił jakieś gramatyczne faux pas. Dopiero później zorientowałem się, że “that” w tym przypadku było niezbędne, aby wprowadzić zdanie podrzędne, które zawierało słowa mojego szefa. Od tego czasu, staram się używać “that” w mowie zależnej, aby wyraźnie wskazać, że cytuję słowa innej osoby. “That” jest szczególnie ważne, gdy zdanie podrzędne zawiera informacje o opinii, uczuciach lub przekonaniach osoby, którą cytujemy. Na przykład, zamiast “She said she was happy”, lepiej powiedzieć “She said that she was happy”. “That” w tym przypadku podkreśla, że słowa “she was happy” są cytatem, a nie naszą własną opinią. Zauważyłem również, że “that” może być pominięte w niektórych przypadkach, gdy zdanie podrzędne jest krótkie i proste. Na przykład, zamiast “He said that he would be late”, można powiedzieć “He said he would be late”. Pamiętaj jednak, że “that” może być niezbędne, aby zachować poprawność gramatyczną i jasność zdania. W razie wątpliwości, zawsze lepiej jest użyć “that”, niż go pominąć.
That w porównaniach
Porównania zawsze sprawiały mi problemy. Pamiętam, jak podczas rozmowy z kolegą, chciałem powiedzieć, że jego nowa praca jest lepsza niż jego poprzednia. Zamiast powiedzieć “Your new job is better than your old job”, powiedziałem “Your new job is better that your old job”. Kolega spojrzał na mnie z dziwnym wyrazem twarzy, jakbym popełnił jakieś gramatyczne faux pas. Dopiero później zorientowałem się, że “that” w tym przypadku było nieodpowiednie. W języku angielskim, “that” nie jest używane w porównaniach, w których porównujemy dwie rzeczy lub osoby. Zamiast “that”, używamy “than”. Od tego czasu, staram się pamiętać o tej zasadzie. “Than” używamy w porównaniach, gdy chcemy powiedzieć, że coś jest lepsze, gorsze, większe, mniejsze, starsze, młodsze, itp. Na przykład, zamiast “This book is more interesting that that book”, mówimy “This book is more interesting than that book”. “Than” jest również używane w porównaniach, w których chcemy powiedzieć, że coś jest podobne do czegoś innego. Na przykład, zamiast “This house is similar that your house”, mówimy “This house is similar to your house”. Pamiętaj, że “than” jest używane tylko w porównaniach, a “that” jest używane w innych przypadkach, np. jako zaimek wskazujący, zaimek względny, lub spójnik.
That w języku formalnym i nieformalnym
Używanie “that” w języku formalnym i nieformalnym to dla mnie prawdziwy test umiejętności językowych. Pamiętam, jak podczas rozmowy z kolegą, chciałem powiedzieć, że nie mogę przyjść na spotkanie. Wtedy, zamiast powiedzieć “I know that I can’t come to the meeting”, powiedziałem “I know I can’t come to the meeting”. Kolega spojrzał na mnie z dziwnym wyrazem twarzy, jakbym popełnił jakieś gramatyczne faux pas. Dopiero później zorientowałem się, że “that” w tym przypadku było niezbędne, aby nadać zdaniu bardziej formalny charakter. Od tego czasu, staram się zwracać uwagę na to, czy “that” jest rzeczywiście potrzebne, czy też można je pominąć, w zależności od kontekstu. Zauważyłem, że “that” jest częściej używane w języku formalnym, np. w pismach urzędowych, pracach naukowych, czy podczas oficjalnych wystąpień. W języku nieformalnym, “that” jest często pomijane, szczególnie w rozmowach codziennych, wiadomościach SMS, czy e-mailach do znajomych. Na przykład, zamiast “I think that you are right”, można powiedzieć “I think you are right”. Pamiętaj jednak, że używanie “that” w języku formalnym jest zawsze bezpieczniejsze, a jego pominięcie w języku nieformalnym nie zawsze jest dopuszczalne. W razie wątpliwości, zawsze lepiej jest użyć “that”, niż go pominąć.
Podsumowanie
Moja przygoda z “that” w języku angielskim była pełna wyzwań i odkryć. Początkowo, traktowałem “that” jako zwykłe słowo, nie zdając sobie sprawy z jego złożoności i różnorodnych zastosowań. Z czasem jednak, poprzez praktykę i analizę, odkryłem, że “that” jest prawdziwym kameleonem języka angielskiego, potrafiącym zmieniać swoje znaczenie i funkcję w zależności od kontekstu. Używanie “that” jako zaimka wskazującego, zaimka względnego, spójnika, a nawet jego pomijanie w niektórych przypadkach, stało się dla mnie czymś naturalnym. Nauczyłem się, że “that” jest niezbędne w zdaniach podrzędnych, mowie zależnej, a także w języku formalnym. Zrozumiałem, że “that” może być pominięte w niektórych przypadkach, szczególnie w języku nieformalnym, ale tylko wtedy, gdy nie wpływa to na klarowność i zrozumiałość zdania. Moja podróż z “that” była pełna błędów i poprawek, ale dzięki niej, zyskałem pewność siebie w używaniu tego słowa. Teraz, kiedy spotykam się z “that”, nie boję się go, a wręcz przeciwnie, traktuję je jako wyzwanie do pogłębienia mojej wiedzy o języku angielskim.