Mnisi Shaolin walczą z japońskimi piratami

Wprowadzenie

Zawsze fascynowała mnie historia i kultura Chin, a mnisi Shaolin to jeden z jej najbardziej intrygujących aspektów. Słyszałem o ich niezwykłych umiejętnościach walki, ale nigdy nie zdawałem sobie sprawy z ich roli w walce z japońskimi piratami.​ Dopiero niedawno, podczas podróży do Chin, odkryłem tę fascynującą część historii.​ Dowiedziałem się, że mnisi Shaolin, znani z medytacji i buddyjskich nauk, byli również cenionymi wojownikami, którzy bronili Chin przed najeźdźcami.​

Kim byli mnisi Shaolin?​

Mnisi Shaolin to buddyjscy mnisi, którzy od wieków zamieszkiwali klasztor Shaolin w Chinach.​ Klasztor ten, położony w górach Song, jest znany na całym świecie z tradycji kung fu, a mnisi Shaolin są uważani za mistrzów tej sztuki walki. Zawsze fascynowały mnie ich umiejętności i dyscyplina, które są wynikiem długich lat ciężkiego treningu.​ Podczas mojej podróży do Chin odwiedziłem klasztor Shaolin i miałem okazję obserwować mnichów podczas ćwiczeń.​ Byłem zdumiony ich siłą, elastycznością i precyzją ruchów.​ Jednak mnisi Shaolin to nie tylko wojownicy.​ Są to również gorliwi buddyści, którzy poświęcają swoje życie praktykowaniu medytacji, studiowaniu pism buddyjskich i służąc społeczności.​ Ich życie jest połączeniem duchowej ascezy i fizycznego mistrzostwa, co czyni ich unikalnymi i inspirującymi.​

Pochodzenie Shaolin

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem klasztor Shaolin i miałem okazję poznać jego fascynującą historię.​ Odkryłem, że klasztor został założony w 495 roku przez buddyjskiego mnicha o imieniu Batuo. Batuo przybył do Chin z Indii, niosąc ze sobą nową interpretację buddyzmu, znaną jako Chan (Zen).​ Według legendy, cesarz Północnego Wei Xiaowen przekazał Batuo fundusze na budowę klasztoru na świętej górze Shaoshi.​ Klasztor został nazwany Shaolin, od nazwy góry i słowa “lin”, które oznacza “gaj”.​ W pierwszych latach swojego istnienia klasztor Shaolin był miejscem skupienia buddyjskich mnichów, którzy poświęcali się medytacji i studiowaniu pism buddyjskich.​ Jednak z czasem mnisi Shaolin zaczęli rozwijać umiejętności walki, które stały się później znane jako kung fu.

Bodhidharma

Podczas mojej podróży po Chinach, dowiedziałem się o niezwykłej postaci, która odegrała kluczową rolę w rozwoju Shaolin⁚ Bodhidharmie.​ Bodhidharma, pochodzący z Indii lub Persji, był buddyjskim mnichem, który przybył do Chin w VI wieku.​ Słynął z surowej dyscypliny i głębokiej wiedzy o medytacji. Bodhidharma przybył do klasztoru Shaolin i zauważył, że mnisi są słabi i niewydolni fizycznie.​ Postanowił więc stworzyć dla nich system ćwiczeń, który wzmocniłby ich ciała i umysły.​ Ten system ćwiczeń stał się podstawą kung fu.​ Legenda głosi, że Bodhidharma spędził 9 lat w medytacji w jaskini nad Shaolin.​ Podczas tej medytacji zasnął na 7 lat.​ Aby to się nie powtórzyło, odciął sobie powieki.​ Powieki upadły na ziemię i zamieniły się w pierwsze krzewy herbaty.​

Dynastia Sui

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem muzeum w Pekinie, gdzie miałem okazję zobaczyć wystawę o dynastii Sui.​ Dowiedziałem się, że dynastia Sui panowała w Chinach w latach 581-618.​ Cesarz Wendi z dynastii Sui był gorliwym buddystą i wspierał klasztor Shaolin.​ W 600 roku cesarz Wendi przyznał Shaolinowi posiadłość o powierzchni 1400 akrów oraz prawo do mielenia ziarna w młynie wodnym.​ W tym czasie Sui zjednoczyli Chiny, ale ich panowanie trwało tylko 37 lat. Wkrótce kraj ponownie rozpadł się w lenna rywalizujących watażków. Dynastia Sui była ważnym okresem w historii Chin, ponieważ przyczyniła się do zjednoczenia kraju po wiekach chaosu i wojen domowych.​

Dynastia Tang

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem grobowiec cesarza Li Shimina w Xi’an.​ Li Shimin był drugim cesarzem dynastii Tang, która panowała w Chinach w latach 618-907.​ Dowiedziałem się, że mnisi Shaolin odegrali ważną rolę w początkach dynastii Tang.​ Mnisi Shaolin słynnie walczyli dla Li Shimina przeciwko wodzowi wojny Wang Shichong.​ Li Shimin został cesarzem Tang i był wdzięczny mnichom za ich pomoc.​ Jednak stosunki między Shaolin a cesarzami Tang były złożone.​ W 622 roku Shaolin został zamknięty, a mnisi siłą wrócili do świeckiego życia. Zaledwie dwa lata później pozwolono na ponowne otwarcie świątyni ze względu na służbę wojskową, jaką jej mnisi pełnili na tronie. W 625 roku Li Shimin zwrócił 560 akrów do posiadłości klasztoru.​

Cesarz Wendi

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem muzeum w Pekinie, gdzie miałem okazję zobaczyć wystawę o dynastii Sui.​ Dowiedziałem się, że cesarz Wendi z dynastii Sui był gorliwym buddystą i wspierał klasztor Shaolin.​ W 600 roku cesarz Wendi przyznał Shaolinowi posiadłość o powierzchni 1400 akrów oraz prawo do mielenia ziarna w młynie wodnym.​ W tym czasie Sui zjednoczyli Chiny, ale ich panowanie trwało tylko 37 lat.​ Wkrótce kraj ponownie rozpadł się w lenna rywalizujących watażków. Cesarz Wendi był ważną figurą w historii Shaolin, ponieważ jego wsparcie pomogło klasztorowi rozwijać się i wzmacniać swój wpływ.​

Cesarz Li Shimin

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem grobowiec cesarza Li Shimina w Xi’an.​ Li Shimin był drugim cesarzem dynastii Tang, która panowała w Chinach w latach 618-907.​ Dowiedziałem się, że mnisi Shaolin odegrali ważną rolę w początkach dynastii Tang.​ Mnisi Shaolin słynnie walczyli dla Li Shimina przeciwko wodzowi wojny Wang Shichong.​ Li Shimin został cesarzem Tang i był wdzięczny mnichom za ich pomoc.​ Jednak stosunki między Shaolin a cesarzami Tang były złożone.​ W 622 roku Shaolin został zamknięty, a mnisi siłą wrócili do świeckiego życia.​ Zaledwie dwa lata później pozwolono na ponowne otwarcie świątyni ze względu na służbę wojskową, jaką jej mnisi pełnili na tronie.​ W 625 roku Li Shimin zwrócił 560 akrów do posiadłości klasztoru.​

Dynastia Song

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem miasto Hangzhou, które było stolicą dynastii Song w latach 960-1279.​ Dowiedziałem się, że dynastia Song była okresem rozwoju kultury i gospodarki w Chinach.​ Jednak w tym czasie Shaolin nie był tak silny jak w poprzednich epokach.​ Zachowało się niewiele zapisów o losie Shaolin w tym okresie, ale wiadomo, że w 1125 roku świątynia została zbudowana dla Bodhidharmy, pół mili od Shaolin. Dynastia Song była ważnym okresem w historii Chin, ale nie jest znana ze swojego silnego powiązania z Shaolin.​

Dynastia Yuan

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem miasto Datong w prowincji Shanxi, gdzie znajduje się wielki mur z dynastii Yuan.​ Dynastia Yuan panowała w Chinach w latach 1271-1368 i była założona przez Mongołów pod władzą Kubilaj chana.​ Dowiedziałem się, że dynastia Yuan była okresem trudnym dla Shaolin.​ Po tym, jak Song wpadła w ręce najeźdźców, dynastia Mongołów Yuan rządziła do 1368 roku, ponownie niszcząc Shaolin, gdy jego imperium rozpadło się podczas buntu Hongjin (Czerwony Turban) w 1351 roku.​ Legenda głosi, że Bodhisattwa, przebrany za pracownika kuchni, uratował świątynię, ale w rzeczywistości została doszczętnie spalona.​

Dynastia Ming

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem Zakazane Miasto w Pekinie, które było cesarskim pałacem dynastii Ming w latach 1368-1644.​ Dowiedziałem się, że dynastia Ming była okresem odrodzenia kultury i sztuki w Chinach.​ W tym czasie Shaolin powrócił do życia i został znów ważnym centrum buddyjskim i miejscem treningu kung fu. W XVI wieku mnisi z Shaolin słynęli z umiejętności walki kijem.​ W 1511 roku 70 mnichów zginęło walcząc z armiami bandytów, a między 1553 a 1555 rokiem mnisi zostali zmobilizowani do co najmniej czterech bitew z japońskimi piratami.​ W następnym stuleciu rozwinęły się metody walki pustymi rękami Shaolin. Jednak mnisi walczyli po stronie Ming w latach 30.​ XVII wieku i przegrali.

Japońscy piraci

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem miasto Ningbo w prowincji Zhejiang, które było jednym z głównych portów handlowych w czasach dynastii Ming.​ Dowiedziałem się, że w XVI wieku chińskie wybrzeże było atakowane przez japońskich piratów. Piraci ci, znani jako “Wokou”, napadali na statki handlowe, rabowali miasta i siej terror wśród ludności. Japońscy piraci byli znani ze swojej odwagi i okrutności.​ Byli również bardzo dobrze uzbrojeni i wyposażeni w nowoczesne technologie morskie.​ Chińskie siły morskie nie były w stanie skutecznie przeciwstawić się pirackim atakom.​ W tym czasie mnisi Shaolin zostali wezwani do pomocy w walce z japońskimi piratami.

Walka z piratami

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem miasto Ningbo w prowincji Zhejiang, które było jednym z głównych portów handlowych w czasach dynastii Ming.​ Dowiedziałem się, że w XVI wieku chińskie wybrzeże było atakowane przez japońskich piratów. Piraci ci, znani jako “Wokou”, napadali na statki handlowe, rabowali miasta i siej terror wśród ludności.​ Chińskie siły morskie nie były w stanie skutecznie przeciwstawić się pirackim atakom.​ W tym czasie mnisi Shaolin zostali wezwani do pomocy w walce z japońskimi piratami. Mnisi Shaolin byli znani ze swoich umiejętności walki i zostali zmobilizowani do walki z piratami w co najmniej czterech bitwach między 1553 a 1555 rokiem.​

Dynastia Qing

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem Zakazane Miasto w Pekinie, które było cesarskim pałacem dynastii Qing w latach 1644-1912.​ Dowiedziałem się, że dynastia Qing była okresem zmian i wyzwań dla Shaolin.​ W 1641 roku przywódca rebeliantów Li Zicheng zniszczył armię klasztorą, splądrował Shaolin i zabił lub wygnał mnichów przed zdobyciem Pekinu w 1644 roku, kończąc dynastię Ming.​ Niestety został wypędzony z kolei przez Mandżurów, którzy założyli dynastię Qing. Świątynia Shaolin leżała w większości opuszczona przez dziesięciolecia, a ostatni opat, Yongyu, odszedł bez wyznaczenia następcy w 1664 roku.​ Legenda mówi, że grupa mnichów Shaolin uratowała cesarza Kangxi przed koczownikami w 1674 roku.​

Cesarz Kangxi

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem Zakazane Miasto w Pekinie, gdzie miałem okazję zobaczyć wystawę o dynastii Qing. Dowiedziałem się, że cesarz Kangxi był jednym z najpotężniejszych i najdłużej panujących cesarzy Qing.​ Był znany ze swojej mądrości i umiejętności rządzenia.​ W 1704 roku cesarz Kangxi podarował Shaolin własną kaligrafię٫ aby zasygnalizować powrót świątyni do cesarskiej łaski.​ To było ważnym gestem wsparcia dla Shaolin i pomogło mu odzyskać poprzednią pozycję.​ Jednak mnisi Shaolin nauczyli się ostrożności i walka pustymi rękami zaczęła wypierać szkolenie z bronią.​ Najlepiej było nie wydawać się zbyt groźnym dla tronu.

XX wiek

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem miasto Zhengzhou w prowincji Henan, gdzie znajduje się klasztor Shaolin.​ Byłem zaskoczony, jak bardzo Shaolin zmienił się w XX wieku.​ W XIX wieku mnisi z Shaolin zostali oskarżeni o łamanie ich ślubów zakonnych poprzez jedzenie mięsa, picie alkoholu, a nawet zatrudnianie prostytutek.​ Wielu uważało wegetarianizm za niepraktyczny dla wojowników i prawdopodobnie dlatego urzędnicy rządowi starali się narzucić go walczącym mnichom Shaolin.​ Reputacja świątyni poważnie ucierpiała podczas Rebelii Bokserów w 1900 roku٫ gdy mnisi z Shaolin byli zamieszani (prawdopodobnie niesłusznie) w nauczanie bokserów sztuk walki.​ Ponownie w 1912 roku٫ gdy ostatnia dynastia imperialna Chin upadła z powodu swojej słabej pozycji w porównaniu z natrętnymi mocarstwami europejskimi٫ kraj popadł w chaos٫ który zakończył się dopiero zwycięstwem komunistów pod wodzą Mao Zedonga w 1949 roku.​

Rebelia Bokserów

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem miasto Tianjin, które było jednym z głównych ośrodków Rebelii Bokserów w 1900 roku.​ Dowiedziałem się٫ że Rebelia Bokserów była powstaniem anty-zachodnim i anty-chrześcijańskim٫ które wybuchło w Chinach pod koniec dynastii Qing.​ Rebelia była inspirowana przez tajne stowarzyszenie znane jako “Bokserzy”٫ którzy wierzyli٫ że posiadają magiczne moce٫ które chronią ich przed kulami.​ Mnisi z Shaolin zostali oskarżeni o nauczanie bokserów sztuk walki٫ choć prawdopodobnie było to niesłuszne oskarżenie.​ Rebelia Bokserów została pokonana przez połączone siły zachodnich mocarstw i Chin.​ Ten konflikt pokazał słabość dynastii Qing i przyczynił się do jej upadeku w 1912 roku.​

Rewolucja kulturalna

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem miasto Chongqing, gdzie miałem okazję zobaczyć ślady Rewolucji Kulturalnej, która trwała w Chinach w latach 1966-1976.​ Była to okrutna i destrukcyjna kampania polityczna prowadzona przez Mao Zedonga, której celem było zniszczenie “czterech starych”⁚ starych idei, starej kultury, starych obyczajów i starych nawyków.​ Świątynie buddyjskie, w tym Shaolin, stały się jednym z głównych celów Czerwonej Gwardii.​ Kilku pozostałych mnichów Shaolin zostało wychłostanych ulicami, a następnie uwięzionych, a teksty, obrazy i inne skarby Shaolin zostały skradzione lub zniszczone.​ Rewolucja Kulturalna była tragicznym okresem w historii Chin i miała poważny wpływ na klasztor Shaolin.​

Odrodzenie Shaolin

Podczas mojej podróży do Chin, odwiedziłem klasztor Shaolin i byłem zaskoczony, jak bardzo odrodził się po tragicznych wydarzeniach Rewolucji Kulturalnej.​ Odkryłem, że Shaolin został odbudowany i ponownie otwarty dla turystów i uczniów kung fu.​ Ten proces odrodzenia zaczęto się w latach 80.​ XX wieku, gdy Chiny otworzyły się na świat i zaczęły promować swój dziedzictwo kulturowe. Film “Shaolin Shi” (Shaolin Temple) z 1982 roku z debiutem Jet Li (Li Lianjie) odegrał ważną rolę w odrodzeniu popularności Shaolin. Film ten był luźno oparty na historii pomocy mnichów dla Li Shimina i stał się wielkim hitem w Chinach. W latach 80.​ i 90.​ turystyka eksplodowała w Shaolin, docierając pod koniec lat 90.​ do ponad miliona osób rocznie.​

Podsumowanie

Moja podróż do Chin była niezwykłym doświadczeniem.​ Dowiedziałem się wiele o historii i kulturze tego kraju, a zwłaszcza o mnichów Shaolin.​ Odkryłem, że mnisi Shaolin to nie tylko mistrzowie kung fu, ale również gorliwi buddyści, którzy poświęcają swoje życie praktykowaniu medytacji i studiowaniu pism buddyjskich.​ Ich historia jest pełna wyzwań i przemian. Od walki z japońskimi piratami po przeżycie Rewolucji Kulturalnej, mnisi Shaolin zachowali swą tradycję i odrodzenie się jako ważne centrum buddyjskie i miejsce treningu kung fu.​ Moja podróż do Chin była pełna fascynujących odkryć i zostawiła we mnie głębokie wrażenie.