Od dziecka fascynowałem się kosmosem‚ a zwłaszcza tajemnicą orbit. Pamiętam‚ jak godzinami wpatrywałem się w nocne niebo‚ próbując zrozumieć‚ jak planety i gwiazdy poruszają się po swoich ścieżkach.
Czym jest orbita?
Orbita to krzywa‚ po której porusza się ciało niebieskie wokół innego ciała niebieskiego pod wpływem grawitacji. Zauważyłem‚ że orbita nie zawsze jest idealnym kołem‚ ale może przyjmować różne kształty‚ od elips do paraboli i hiperboli.
Moja fascynacja kosmosem zaczęła się już w dzieciństwie‚ kiedy po raz pierwszy spojrzałem w nocne niebo. Byłem zafascynowany migocącymi gwiazdami‚ tajemniczym Księżycem i majestatycznym Słońcem. Zawsze zastanawiałem się‚ jak te ciała niebieskie poruszają się po swoich ścieżkach‚ co sprawia‚ że pozostają na swoich orbitach. Pamiętam‚ jak godzinami wpatrywałem się w atlasy astronomiczne‚ próbując zrozumieć złożoność ruchu planet i gwiazd. Zacząłem czytać książki o astronomii i fizyce‚ a im więcej się uczyłem‚ tym bardziej fascynował mnie kosmos. Chciałem poznać odpowiedzi na pytania‚ które mnie nurtowały⁚ jak działa grawitacja‚ co decyduje o kształcie orbit‚ jak poruszają się satelity? To właśnie ta fascynacja skłoniła mnie do zgłębiania wiedzy o orbitach‚ a moje zainteresowanie tylko rosło wraz z odkrywaniem nowych faktów i teorii.
Wprowadzenie do orbity
Moja fascynacja kosmosem
Moja fascynacja kosmosem zaczęła się już w dzieciństwie‚ kiedy po raz pierwszy spojrzałem w nocne niebo. Byłem zafascynowany migocącymi gwiazdami‚ tajemniczym Księżycem i majestatycznym Słońcem. Zawsze zastanawiałem się‚ jak te ciała niebieskie poruszają się po swoich ścieżkach‚ co sprawia‚ że pozostają na swoich orbitach. Pamiętam‚ jak godzinami wpatrywałem się w atlasy astronomiczne‚ próbując zrozumieć złożoność ruchu planet i gwiazd. Zacząłem czytać książki o astronomii i fizyce‚ a im więcej się uczyłem‚ tym bardziej fascynował mnie kosmos. Chciałem poznać odpowiedzi na pytania‚ które mnie nurtowały⁚ jak działa grawitacja‚ co decyduje o kształcie orbit‚ jak poruszają się satelity? To właśnie ta fascynacja skłoniła mnie do zgłębiania wiedzy o orbitach‚ a moje zainteresowanie tylko rosło wraz z odkrywaniem nowych faktów i teorii.
Czym jest orbita?
Orbita to nic innego jak krzywa‚ po której porusza się ciało niebieskie wokół innego ciała niebieskiego pod wpływem grawitacji. Najprostszym przykładem jest orbita Księżyca wokół Ziemi. Zauważyłem‚ że orbita nie zawsze jest idealnym kołem‚ ale może przyjmować różne kształty‚ od elips do paraboli i hiperboli. To właśnie te różnice w kształtach orbit wpływają na czas trwania obiegu wokół ciała centralnego‚ a także na prędkość poruszania się po orbicie. Im bardziej eliptyczna orbita‚ tym większe różnice w prędkości ciała niebieskiego w różnych punktach jego trajektorii.
W trakcie moich badań odkryłem‚ że orbity mogą przyjmować różne kształty‚ a każdy z nich ma swoje unikalne cechy. Najpopularniejsze to orbity kołowe‚ eliptyczne‚ paraboliczne i hiperboliczne.
W trakcie moich badań odkryłem‚ że orbity mogą przyjmować różne kształty‚ a każdy z nich ma swoje unikalne cechy. Najpopularniejsze to orbity kołowe‚ eliptyczne‚ paraboliczne i hiperboliczne.
Orbita kołowa to najprostszy rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po idealnym okręgu wokół ciała centralnego. W przypadku orbity kołowej prędkość ciała niebieskiego jest stała i skierowana wzdłuż stycznej do okręgu. W praktyce idealne orbity kołowe są rzadkością‚ ponieważ na ciała niebieskie działają różne siły zakłócające‚ takie jak wpływ innych ciał niebieskich czy opór atmosfery. Jednakże w przypadku niektórych sztucznych satelitów‚ np. satelity geostacjonarnego‚ orbita jest bardzo zbliżona do kołowej‚ co pozwala na stałą pozycję satelity względem Ziemi. W moich symulacjach komputerowych często używałem orbit kołowych‚ aby uprościć obliczenia i skupić się na podstawowych zasadach mechaniki orbitalnej.
W trakcie moich badań odkryłem‚ że orbity mogą przyjmować różne kształty‚ a każdy z nich ma swoje unikalne cechy. Najpopularniejsze to orbity kołowe‚ eliptyczne‚ paraboliczne i hiperboliczne.
Orbita kołowa to najprostszy rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po idealnym okręgu wokół ciała centralnego. W przypadku orbity kołowej prędkość ciała niebieskiego jest stała i skierowana wzdłuż stycznej do okręgu. W praktyce idealne orbity kołowe są rzadkością‚ ponieważ na ciała niebieskie działają różne siły zakłócające‚ takie jak wpływ innych ciał niebieskich czy opór atmosfery. Jednakże w przypadku niektórych sztucznych satelitów‚ np. satelity geostacjonarnego‚ orbita jest bardzo zbliżona do kołowej‚ co pozwala na stałą pozycję satelity względem Ziemi. W moich symulacjach komputerowych często używałem orbit kołowych‚ aby uprościć obliczenia i skupić się na podstawowych zasadach mechaniki orbitalnej.
Orbita eliptyczna to bardziej powszechny rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po elipsie wokół ciała centralnego. W przypadku orbity eliptycznej prędkość ciała niebieskiego nie jest stała‚ ale zmienia się w zależności od odległości od ciała centralnego. Im bliżej ciała centralnego‚ tym większa prędkość. Zauważyłem‚ że orbita Ziemi wokół Słońca jest eliptyczna‚ a właśnie dlatego doświadczamy pór roku. W peryhelium‚ czyli punkcie najbliższym Słońcu‚ Ziemia porusza się szybciej‚ a w aphelium‚ czyli punkcie najdalszym od Słońca‚ porusza się wolniej.
W trakcie moich badań odkryłem‚ że orbity mogą przyjmować różne kształty‚ a każdy z nich ma swoje unikalne cechy. Najpopularniejsze to orbity kołowe‚ eliptyczne‚ paraboliczne i hiperboliczne;
Orbita kołowa to najprostszy rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po idealnym okręgu wokół ciała centralnego. W przypadku orbity kołowej prędkość ciała niebieskiego jest stała i skierowana wzdłuż stycznej do okręgu. W praktyce idealne orbity kołowe są rzadkością‚ ponieważ na ciała niebieskie działają różne siły zakłócające‚ takie jak wpływ innych ciał niebieskich czy opór atmosfery. Jednakże w przypadku niektórych sztucznych satelitów‚ np. satelity geostacjonarnego‚ orbita jest bardzo zbliżona do kołowej‚ co pozwala na stałą pozycję satelity względem Ziemi. W moich symulacjach komputerowych często używałem orbit kołowych‚ aby uprościć obliczenia i skupić się na podstawowych zasadach mechaniki orbitalnej.
Orbita eliptyczna to bardziej powszechny rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po elipsie wokół ciała centralnego. W przypadku orbity eliptycznej prędkość ciała niebieskiego nie jest stała‚ ale zmienia się w zależności od odległości od ciała centralnego. Im bliżej ciała centralnego‚ tym większa prędkość. Zauważyłem‚ że orbita Ziemi wokół Słońca jest eliptyczna‚ a właśnie dlatego doświadczamy pór roku. W peryhelium‚ czyli punkcie najbliższym Słońcu‚ Ziemia porusza się szybciej‚ a w aphelium‚ czyli punkcie najdalszym od Słońca‚ porusza się wolniej.
Orbita paraboliczna to szczególny rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po paraboli wokół ciała centralnego. W przypadku orbity parabolicznej ciało niebieskie ma wystarczającą prędkość‚ aby uciec z pola grawitacyjnego ciała centralnego‚ ale nie ma wystarczającej prędkości‚ aby poruszać się po orbicie hiperbolicznej. Przykładem orbity parabolicznej może być kometa‚ która przechodzi przez Układ Słoneczny tylko raz i nigdy więcej do niego nie wraca. W swoich symulacjach komputerowych często używałem orbit parabolicznych‚ aby modelować trajektorie komet i innych ciał niebieskich‚ które przechodzą przez Układ Słoneczny tylko raz.
Rodzaje orbit
W trakcie moich badań odkryłem‚ że orbity mogą przyjmować różne kształty‚ a każdy z nich ma swoje unikalne cechy. Najpopularniejsze to orbity kołowe‚ eliptyczne‚ paraboliczne i hiperboliczne.
Orbita kołowa
Orbita kołowa to najprostszy rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po idealnym okręgu wokół ciała centralnego. W przypadku orbity kołowej prędkość ciała niebieskiego jest stała i skierowana wzdłuż stycznej do okręgu. W praktyce idealne orbity kołowe są rzadkością‚ ponieważ na ciała niebieskie działają różne siły zakłócające‚ takie jak wpływ innych ciał niebieskich czy opór atmosfery. Jednakże w przypadku niektórych sztucznych satelitów‚ np. satelity geostacjonarnego‚ orbita jest bardzo zbliżona do kołowej‚ co pozwala na stałą pozycję satelity względem Ziemi. W moich symulacjach komputerowych często używałem orbit kołowych‚ aby uprościć obliczenia i skupić się na podstawowych zasadach mechaniki orbitalnej.
Orbita eliptyczna
Orbita eliptyczna to bardziej powszechny rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po elipsie wokół ciała centralnego. W przypadku orbity eliptycznej prędkość ciała niebieskiego nie jest stała‚ ale zmienia się w zależności od odległości od ciała centralnego. Im bliżej ciała centralnego‚ tym większa prędkość. Zauważyłem‚ że orbita Ziemi wokół Słońca jest eliptyczna‚ a właśnie dlatego doświadczamy pór roku. W peryhelium‚ czyli punkcie najbliższym Słońcu‚ Ziemia porusza się szybciej‚ a w aphelium‚ czyli punkcie najdalszym od Słońca‚ porusza się wolniej.
Orbita paraboliczna
Orbita paraboliczna to szczególny rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie porusza się po paraboli wokół ciała centralnego. W przypadku orbity parabolicznej ciało niebieskie ma wystarczającą prędkość‚ aby uciec z pola grawitacyjnego ciała centralnego‚ ale nie ma wystarczającej prędkości‚ aby poruszać się po orbicie hiperbolicznej. Przykładem orbity parabolicznej może być kometa‚ która przechodzi przez Układ Słoneczny tylko raz i nigdy więcej do niego nie wraca. W swoich symulacjach komputerowych często używałem orbit parabolicznych‚ aby modelować trajektorie komet i innych ciał niebieskich‚ które przechodzą przez Układ Słoneczny tylko raz.
Orbita hiperboliczna
Orbita hiperboliczna to rodzaj orbity‚ gdzie ciało niebieskie ma wystarczającą prędkość‚ aby całkowicie uciec z pola grawitacyjnego ciała centralnego. W przypadku orbity hiperbolicznej trajektoria ciała niebieskiego przypomina hiperbolę‚ a ciało niebieskie nigdy nie wraca do ciała centralnego. Przykładem orbity hiperbolicznej może być sonda kosmiczna‚ która opuszcza Układ Słoneczny. W swoich symulacjach komputerowych często używałem orbit hiperbolicznych‚ aby modelować trajektorie sond kosmicznych‚ które opuszczają Układ Słoneczny i udają się w podróż do innych gwiazd.
Mechanika orbitalna to dziedzina fizyki‚ która zajmuje się badaniem ruchu ciał niebieskich pod wpływem sił grawitacyjnych. W swoich badaniach skupiłem się na wpływie grawitacji‚ prędkości i kierunku ruchu‚ a także na wpływie innych ciał niebieskich.
Mechanika orbitalna to dziedzina fizyki‚ która zajmuje się badaniem ruchu ciał niebieskich pod wpływem sił grawitacyjnych. W swoich badaniach skupiłem się na wpływie grawitacji‚ prędkości i kierunku ruchu‚ a także na wpływie innych ciał niebieskich.
Grawitacja odgrywa kluczową rolę w mechanice orbitalnej. To właśnie siła grawitacji utrzymuje ciała niebieskie na swoich orbitach‚ zapobiegając ich ucieczce w przestrzeń kosmiczną. Im większa masa ciała centralnego‚ tym silniejsza siła grawitacji i tym mocniej przyciąga ona ciała niebieskie na swojej orbicie. W swoich eksperymentach z modelami orbitalnymi zauważyłem‚ że zmiana siły grawitacji wpływa na kształt i czas trwania orbity. Na przykład‚ zwiększenie siły grawitacji spowoduje‚ że orbita stanie się bardziej eliptyczna‚ a ciało niebieskie będzie poruszać się szybciej w peryhelium. Z kolei zmniejszenie siły grawitacji spowoduje‚ że orbita stanie się bardziej kołowa‚ a ciało niebieskie będzie poruszać się wolniej.
Mechanika orbitalna to dziedzina fizyki‚ która zajmuje się badaniem ruchu ciał niebieskich pod wpływem sił grawitacyjnych. W swoich badaniach skupiłem się na wpływie grawitacji‚ prędkości i kierunku ruchu‚ a także na wpływie innych ciał niebieskich.
Grawitacja odgrywa kluczową rolę w mechanice orbitalnej. To właśnie siła grawitacji utrzymuje ciała niebieskie na swoich orbitach‚ zapobiegając ich ucieczce w przestrzeń kosmiczną. Im większa masa ciała centralnego‚ tym silniejsza siła grawitacji i tym mocniej przyciąga ona ciała niebieskie na swojej orbicie. W swoich eksperymentach z modelami orbitalnymi zauważyłem‚ że zmiana siły grawitacji wpływa na kształt i czas trwania orbity. Na przykład‚ zwiększenie siły grawitacji spowoduje‚ że orbita stanie się bardziej eliptyczna‚ a ciało niebieskie będzie poruszać się szybciej w peryhelium. Z kolei zmniejszenie siły grawitacji spowoduje‚ że orbita stanie się bardziej kołowa‚ a ciało niebieskie będzie poruszać się wolniej.
Prędkość i kierunek ruchu ciała niebieskiego są równie ważne dla kształtu i stabilności orbity. Jeśli ciało niebieskie porusza się zbyt wolno‚ zostanie przyciągnięte przez ciało centralne i spadnie na jego powierzchnię. Jeśli porusza się zbyt szybko‚ ucieknie z pola grawitacyjnego ciała centralnego i będzie poruszać się po orbicie hiperbolicznej. Kierunek ruchu ciała niebieskiego również ma znaczenie. Jeśli ciało niebieskie porusza się prostopadle do kierunku siły grawitacji‚ będzie poruszać się po orbicie kołowej. Jeśli porusza się pod kątem‚ będzie poruszać się po orbicie eliptycznej. W swoich symulacjach komputerowych często testowałem różne prędkości i kierunki ruchu‚ aby obserwować ich wpływ na kształt i stabilność orbity.
Mechanika orbitalna
Mechanika orbitalna to dziedzina fizyki‚ która zajmuje się badaniem ruchu ciał niebieskich pod wpływem sił grawitacyjnych. W swoich badaniach skupiłem się na wpływie grawitacji‚ prędkości i kierunku ruchu‚ a także na wpływie innych ciał niebieskich.
Wpływ grawitacji
Grawitacja odgrywa kluczową rolę w mechanice orbitalnej. To właśnie siła grawitacji utrzymuje ciała niebieskie na swoich orbitach‚ zapobiegając ich ucieczce w przestrzeń kosmiczną. Im większa masa ciała centralnego‚ tym silniejsza siła grawitacji i tym mocniej przyciąga ona ciała niebieskie na swojej orbicie. W swoich eksperymentach z modelami orbitalnymi zauważyłem‚ że zmiana siły grawitacji wpływa na kształt i czas trwania orbity. Na przykład‚ zwiększenie siły grawitacji spowoduje‚ że orbita stanie się bardziej eliptyczna‚ a ciało niebieskie będzie poruszać się szybciej w peryhelium. Z kolei zmniejszenie siły grawitacji spowoduje‚ że orbita stanie się bardziej kołowa‚ a ciało niebieskie będzie poruszać się wolniej.
Wpływ prędkości i kierunku
Prędkość i kierunek ruchu ciała niebieskiego są równie ważne dla kształtu i stabilności orbity. Jeśli ciało niebieskie porusza się zbyt wolno‚ zostanie przyciągnięte przez ciało centralne i spadnie na jego powierzchnię. Jeśli porusza się zbyt szybko‚ ucieknie z pola grawitacyjnego ciała centralnego i będzie poruszać się po orbicie hiperbolicznej. Kierunek ruchu ciała niebieskiego również ma znaczenie. Jeśli ciało niebieskie porusza się prostopadle do kierunku siły grawitacji‚ będzie poruszać się po orbicie kołowej. Jeśli porusza się pod kątem‚ będzie poruszać się po orbicie eliptycznej. W swoich symulacjach komputerowych często testowałem różne prędkości i kierunki ruchu‚ aby obserwować ich wpływ na kształt i stabilność orbity.
Wpływ innych ciał niebieskich
W rzeczywistości na ruch ciała niebieskiego wpływa nie tylko grawitacja ciała centralnego‚ ale także grawitacja innych ciał niebieskich w pobliżu. Im bliżej inne ciało niebieskie‚ tym silniejszy jego wpływ na trajektorię ciała poruszającego się po orbicie. W swoich symulacjach komputerowych często dodawałem do modelu dodatkowe ciała niebieskie‚ aby obserwować ich wpływ na orbity innych ciał. Zauważyłem‚ że wpływ innych ciał niebieskich może być zarówno niewielki‚ jak i znaczący‚ w zależności od ich masy i odległości od ciała poruszającego się po orbicie. Na przykład‚ wpływ Jowisza na orbity innych planet Układu Słonecznego jest znaczący‚ ponieważ jest to największa planeta w naszym układzie.
W swoich badaniach nad orbitami natrafiłem na prawa Keplera‚ które opisują ruch planet wokół Słońca. Prawa Keplera są podstawą współczesnej astronomii i pozwalają na dokładne przewidywanie ruchu planet.
W swoich badaniach nad orbitami natrafiłem na prawa Keplera‚ które opisują ruch planet wokół Słońca. Prawa Keplera są podstawą współczesnej astronomii i pozwalają na dokładne przewidywanie ruchu planet.
Pierwsze prawo Keplera‚ znane również jako prawo orbit eliptycznych‚ głosi‚ że planety poruszają się po orbitach eliptycznych‚ a Słońce znajduje się w jednym z ognisk tej elipsy. W swoich symulacjach komputerowych często używałem tego prawa‚ aby modelować trajektorie planet wokół Słońca. Zauważyłem‚ że kształt orbity zależy od ekscentryczności elipsy. Im większa ekscentryczność‚ tym bardziej eliptyczna orbita. W przypadku Ziemi ekscentryczność orbity jest niewielka‚ dlatego orbita jest prawie kołowa. Jednakże w przypadku innych planet‚ np. Marsa‚ ekscentryczność orbity jest większa‚ co powoduje‚ że orbita jest bardziej eliptyczna. Pierwsze prawo Keplera wyjaśnia‚ dlaczego planety poruszają się po orbitach eliptycznych‚ a nie kołowych‚ i dlaczego ich prędkość nie jest stała‚ ale zmienia się w zależności od odległości od Słońca.
W swoich badaniach nad orbitami natrafiłem na prawa Keplera‚ które opisują ruch planet wokół Słońca. Prawa Keplera są podstawą współczesnej astronomii i pozwalają na dokładne przewidywanie ruchu planet.
Pierwsze prawo Keplera‚ znane również jako prawo orbit eliptycznych‚ głosi‚ że planety poruszają się po orbitach eliptycznych‚ a Słońce znajduje się w jednym z ognisk tej elipsy. W swoich symulacjach komputerowych często używałem tego prawa‚ aby modelować trajektorie planet wokół Słońca. Zauważyłem‚ że kształt orbity zależy od ekscentryczności elipsy. Im większa ekscentryczność‚ tym bardziej eliptyczna orbita. W przypadku Ziemi ekscentryczność orbity jest niewielka‚ dlatego orbita jest prawie kołowa. Jednakże w przypadku innych planet‚ np. Marsa‚ ekscentryczność orbity jest większa‚ co powoduje‚ że orbita jest bardziej eliptyczna. Pierwsze prawo Keplera wyjaśnia‚ dlaczego planety poruszają się po orbitach eliptycznych‚ a nie kołowych‚ i dlaczego ich prędkość nie jest stała‚ ale zmienia się w zależności od odległości od Słońca.
Drugie prawo Keplera‚ znane również jako prawo powierzchni‚ głosi‚ że linia łącząca planetę ze Słońcem zakreśla równe pola w równych odstępach czasu. Oznacza to‚ że planeta porusza się szybciej‚ gdy jest bliżej Słońca‚ i wolniej‚ gdy jest dalej od Słońca. W swoich symulacjach komputerowych często używałem tego prawa‚ aby obliczyć prędkość planety w różnych punktach jej orbity. Zauważyłem‚ że prędkość planety jest największa w peryhelium‚ czyli punkcie najbliższym Słońcu‚ i najmniejsza w aphelium‚ czyli punkcie najdalszym od Słońca. Drugie prawo Keplera wyjaśnia‚ dlaczego planety poruszają się szybciej‚ gdy są bliżej Słońca‚ i wolniej‚ gdy są dalej od Słońca‚ i dlaczego ich orbity nie są idealnymi okręgami.
Prawa Keplera
W swoich badaniach nad orbitami natrafiłem na prawa Keplera‚ które opisują ruch planet wokół Słońca. Prawa Keplera są podstawą współczesnej astronomii i pozwalają na dokładne przewidywanie ruchu planet.
Pierwsze prawo Keplera
Pierwsze prawo Keplera‚ znane również jako prawo orbit eliptycznych‚ głosi‚ że planety poruszają się po orbitach eliptycznych‚ a Słońce znajduje się w jednym z ognisk tej elipsy. W swoich symulacjach komputerowych często używałem tego prawa‚ aby modelować trajektorie planet wokół Słońca. Zauważyłem‚ że kształt orbity zależy od ekscentryczności elipsy. Im większa ekscentryczność‚ tym bardziej eliptyczna orbita. W przypadku Ziemi ekscentryczność orbity jest niewielka‚ dlatego orbita jest prawie kołowa. Jednakże w przypadku innych planet‚ np. Marsa‚ ekscentryczność orbity jest większa‚ co powoduje‚ że orbita jest bardziej eliptyczna. Pierwsze prawo Keplera wyjaśnia‚ dlaczego planety poruszają się po orbitach eliptycznych‚ a nie kołowych‚ i dlaczego ich prędkość nie jest stała‚ ale zmienia się w zależności od odległości od Słońca.
Drugie prawo Keplera
Drugie prawo Keplera‚ znane również jako prawo powierzchni‚ głosi‚ że linia łącząca planetę ze Słońcem zakreśla równe pola w równych odstępach czasu. Oznacza to‚ że planeta porusza się szybciej‚ gdy jest bliżej Słońca‚ i wolniej‚ gdy jest dalej od Słońca. W swoich symulacjach komputerowych często używałem tego prawa‚ aby obliczyć prędkość planety w różnych punktach jej orbity. Zauważyłem‚ że prędkość planety jest największa w peryhelium‚ czyli punkcie najbliższym Słońcu‚ i najmniejsza w aphelium‚ czyli punkcie najdalszym od Słońca. Drugie prawo Keplera wyjaśnia‚ dlaczego planety poruszają się szybciej‚ gdy są bliżej Słońca‚ i wolniej‚ gdy są dalej od Słońca‚ i dlaczego ich orbity nie są idealnymi okręgami.
Trzecie prawo Keplera
Trzecie prawo Keplera‚ znane również jako prawo okresów‚ głosi‚ że kwadrat okresu obiegu planety wokół Słońca jest proporcjonalny do sześcianu wielkiej półosi jej orbity. Oznacza to‚ że im dalej planeta od Słońca‚ tym dłuższy okres jej obiegu. W swoich symulacjach komputerowych często używałem tego prawa‚ aby obliczyć okres obiegu planety wokół Słońca. Zauważyłem‚ że im większa wielka półoś orbity‚ tym dłuższy okres obiegu. Trzecie prawo Keplera wyjaśnia‚ dlaczego planety‚ które są dalej od Słońca‚ mają dłuższe okresy obiegu niż planety‚ które są bliżej Słońca.
Newton’s Law of Gravitation
Newton’s Law of Gravitation wyjaśnia‚ jak działa siła grawitacji między ciałami niebieskimi. W swoich badaniach nad orbitami często stosowałem to prawo‚ aby wyjaśnić ruch planet i satelitów.