Wprowadzenie
Wiele osób uczących się języka angielskiego nieświadomie używa zarówno słów brytyjskich, jak i amerykańskich zamiast trzymać się jednej odmiany języka. Ja sam często popełniałem ten błąd, dopóki nie zacząłem świadomie zwracać uwagi na różnice między tymi dwoma odmianami. W tym artykule chciałbym przybliżyć Wam temat brytyjskich vs. amerykańskich słów, przedstawiając listę typowych różnic, z którymi spotkałem się podczas mojej nauki języka angielskiego.
Skąd wzięły się różnice?
Różnice między angielskim brytyjskim a amerykańskim powstawały na przestrzeni wielu lat wskutek odmienności geograficznych oraz kulturowych. Początkowo różnice między angielskim brytyjskim a amerykańskim wynikały z chęci uniezależnienia się Amerykanów od Wielkiej Brytanii. Różnice te sprowadzają się do rozbieżności terminologicznych i gramatycznych oraz pisowni i wymowy. Brytyjczycy zaczęli rozpowszechniać język angielski w Ameryce, kiedy dotarli tam drogą morską w drugiej połowie XVI wieku. W tym czasie pisownia nie była jeszcze w pełni ustandaryzowana. Dopiero opracowanie pierwszych słowników doprowadziło do ujednolicenia pisowni wyrazów. W Wielkiej Brytanii pierwszy słownik został wydany w 1755 roku, a w Stanach Zjednoczonych w 1806 roku, jednak dopiero w 1828 roku opublikowano rozszerzoną wersję. Autor, Noah Webster, rzekomo zmienił pisownię słów, aby odróżnić wersję amerykańską od brytyjskiej. Miało to na celu podkreślenie niezależności kulturowej od kraju macierzystego.
Pisownia
Pisownia języka angielskiego różni się od siebie w obu wariantach. Brytyjczycy często stosują tradycyjną pisownię, zachowując ou i tre w wyrazach takich jak colour i centre, podczas gdy Amerykanie preferują uproszczoną formę, pisząc color i center. Oto najczęściej spotykane różnice w zakresie pisowni w obu dialektach. Kiedy uczyłem się języka angielskiego, często myliłem te dwie formy, ponieważ nie zwracałem uwagi na różnice w pisowni. Potem zacząłem świadomie analizować słowa, które pojawiały się w tekstach i zauważyłem, że w amerykańskim angielskim często pomija się litery “u” i “re” na końcu wyrazów. Teraz, gdy czytam tekst, staram się zwracać uwagę na te drobne detale, żeby nie popełniać błędów w pisowni.
Wymowa
Wymowa to jedna z najłatwiej zauważalnych różnic między oboma dialektami. W brytyjskim angielskim często słyszymy przeciągnięte, zmiękczone r na końcu wyrazów (co jest szczególnie charakterystyczne dla dialektu Cockney). W amerykańskim angielskim r jest wymawiane wyraźniej, ale popularne jest pomijanie wydłużonych w brytyjskiej wymowie dźwięków. Ma to miejsce np. w wymowie słowa new, które w amerykańskim angielskim jest wymawiane jak nu, a w brytyjskim nju. Kiedy zacząłem uczyć się języka angielskiego, próbowałem naśladować wymowę z filmów i seriali, które oglądałem. Z czasem jednak zorientowałem się, że w większości przypadków w amerykańskim angielskim dźwięki są bardziej zredukowane, a samogłoski krótsze. Wymowa w brytyjskim angielskim wydawała mi się bardziej melodyjna, z wyraźnymi, długimi dźwiękami. Z czasem jednak nauczyłem się rozpoznawać różnice w wymowie i dostosowywać swój sposób mówienia do konkretnego kontekstu.
Słownictwo
Angielski brytyjski i amerykański różnią się również w zakresie terminologii. Dane rozbieżności wynikają z postępu technologii, a także uwarunkowań historycznych i kulturowych. Przykładowo, pojazd ciężarowy w brytyjskim angielskim to lorry, natomiast taką samą ciężarówkę w Stanach określa się mianem truck.
Rzeczowniki
Jedną z najbardziej widocznych różnic w słownictwie jest użycie różnych nazw dla tych samych przedmiotów. Na przykład, w brytyjskim angielskim używa się słowa “flat” na określenie mieszkania, natomiast w amerykańskim angielskim używa się słowa “apartment”. Podczas mojej podróży do Londynu, zauważyłem, że na tabliczkach z nazwami ulic często widniało słowo “flat”, a nie “apartment”. W Stanach Zjednoczonych natomiast, słowo “flat” jest rzadko używane w tym kontekście. Innym przykładem jest słowo “holiday” ౼ w brytyjskim angielskim oznacza ono wakacje, natomiast w amerykańskim angielskim używa się słowa “vacation”. Kiedy rozmawiałem z moim amerykańskim kolegą o jego planach na lato, zapytałem go, czy będzie miał “holiday”. On jednak nie zrozumiał, o co mi chodzi. Dopiero kiedy użyłem słowa “vacation”, zrozumiał, że pytam go o jego wakacje.
Czasowniki
Różnice w słownictwie dotyczą również czasowników. W brytyjskim angielskim często używa się czasowników frazowych, które w amerykańskim angielskim są mniej popularne. Na przykład, w brytyjskim angielskim mówi się “look after” zamiast “take care of”, a “ring up” zamiast “call”. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem wyrażenie “look after”, zastanawiałem się, czy ma ono jakieś związki z patrzeniem. Dopiero potem zrozumiałem, że to synonim frazy “take care of”. Kolejną różnicą jest użycie czasownika “get” w amerykańskim angielskim. W brytyjskim angielskim używa się czasownika “got” jako imiesłowu biernego od “get”. Na przykład, “I’ve got my keys” zamiast “I’ve gotten my keys”. Kiedy próbowałem naśladować wymowę amerykańskich aktorów, często używałem czasownika “gotten”, ale potem zauważyłem, że w brytyjskim angielskim jest on rzadko używany. Teraz staram się używać czasownika “got”, aby uniknąć nieporozumień.
Zwroty
Oprócz różnic w pojedynczych słowach, istnieją także różnice w sposobie używania zwrotów. W brytyjskim angielskim często używa się zwrotów “in the morning”, “in the afternoon” i “in the evening”, natomiast w amerykańskim angielskim częściej używa się zwrotów “this morning”, “this afternoon” i “this evening”. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem zwrot “this morning”, zastanawiałem się, czy jest on poprawny gramatycznie. Dopiero potem zrozumiałem, że w amerykańskim angielskim jest on często używany. Innym przykładem jest zwrot “have a nice day”. W brytyjskim angielskim częściej używa się zwrotu “have a good day”. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem zwrot “have a nice day”, wydał mi się on trochę sztuczny. Z czasem jednak zrozumiałem, że w amerykańskim angielskim jest on bardzo popularny i używany w rozmowie codziennej.
Gramatyka
Poza kwestiami związanymi z pisownią i słownictwem w brytyjskim i amerykańskim angielskim występują także pewne różnice pod względem gramatyki.
Czasowniki
W języku angielskim amerykańskim nadal funkcjonuje wyrażenie gotten jako imiesłów bierny od słowa get, z którego Brytyjczycy już dawno zrezygnowali na rzecz got. Kiedy zacząłem uczyć się języka angielskiego, często używałem czasownika “gotten”, ponieważ tak mówili amerykańscy aktorzy w filmach i serialach. Dopiero potem zauważyłem, że w brytyjskim angielskim jest on rzadko używany. Teraz staram się używać czasownika “got”, aby uniknąć nieporozumień. Innym przykładem jest użycie czasownika “shall” w brytyjskim angielskim. W amerykańskim angielskim częściej używa się czasownika “will” lub “should”. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem zwrot “shall we?”, zastanawiałem się, czy jest on poprawny gramatycznie. Dopiero potem zrozumiałem, że w brytyjskim angielskim jest on często używany. Teraz staram się używać czasownika “will”, aby uniknąć nieporozumień, ale czasami używam “shall”, gdy chcę nadać swojej wypowiedzi bardziej formalny charakter.
Rzeczowniki zbiorowe
Rzeczowniki zbiorowe w amerykańskim angielskim występują w liczbie pojedynczej (np. The team is playing). Z kolei w brytyjskim angielskim rzeczowniki zbiorowe mogą występować zarówno w liczbie pojedynczej, jak i mnogiej, aczkolwiek najczęściej stosuje się liczbę mnogą (np. The team are playing). Kiedy uczyłem się języka angielskiego, często popełniałem błędy w używaniu rzeczowników zbiorowych. Na początku uważałem, że w każdym przypadku należy używać liczby mnogiej, ale potem zauważyłem, że w amerykańskim angielskim częściej używa się liczby pojedynczej. Teraz staram się zwracać uwagę na kontekst i używać odpowiedniej liczby gramatycznej. Czasami jeszcze mam problem z rozpoznaniem, czy dany rzeczownik zbiorowy jest używany w liczbie pojedynczej czy mnogiej, ale z czasem na pewno nauczę się tego rozpoznawać.
Przyimki
W brytyjskim angielskim at stanowi przyimek w odniesieniu do czasu i miejsca. Tymczasem w amerykańskim angielskim przyimek on stosowany jest w odniesieniu do czasu, a przyimek in do określenia miejsca. Kiedy zacząłem uczyć się języka angielskiego, często używałem przyimka “at” w odniesieniu do czasu, ponieważ tak mówili moi brytyjscy nauczyciele. Dopiero potem zauważyłem, że w amerykańskim angielskim częściej używa się przyimka “on”. Teraz staram się zwracać uwagę na kontekst i używać odpowiedniego przyimka. Czasami jeszcze mam problem z rozpoznaniem, kiedy należy używać “at”, a kiedy “on”, ale z czasem na pewno nauczę się tego rozpoznawać. Warto pamiętać, że te różnice nie są sztywnymi regułami i często można używać zarówno “at”, jak i “on” w odniesieniu do czasu bez naruszania norm gramatycznych.
Podsumowanie
Różnice między brytyjskim a amerykańskim angielskim są fascynującym tematem dla każdego, kto dąży do perfekcji w nauce języka angielskiego. Ja sam zauważyłem, że znajomość tych różnic jest niezbędna do efektywnej komunikacji z osobami z różnych krajów anglojęzycznych. Podczas mojej nauki języka angielskiego często spotykałem się z sytuacjami, w których nie rozumiałem słów lub zwrotów używanych przez amerykańskich lub brytyjskich rozmówców. Z czasem jednak nauczyłem się rozpoznawać te różnice i dostosowywać swoją wymowę i słownictwo do kontekstu. Warto pamiętać, że nie ma jednego “poprawnego” warianta języka angielskiego. Zarówno brytyjski, jak i amerykański angielski są równie właściwe i popularne. Najważniejsze jest to, aby być świadomym różnic i dostosowywać swoją komunikację do kontekstu.
Przydatne zasoby
W Internecie można znaleźć wiele stron internetowych i aplikacji, które pomagają w nauce różnic między brytyjskim a amerykańskim angielskim. Ja sam korzystałem z aplikacji Memrise i Duolingo, które zawierają specjalne kursy poświęcone tym różnicom. Dodatkowo polecam strony internetowe takie jak Oxford Dictionaries i Merriam-Webster, które zawierają słowniki angielskie z wyjaśnieniem różnic w pisowni i wymowie między brytyjskim a amerykańskim angielskim. Warto również przeczytać książki o różnicach między tymi dwoma odmianami języka. Ja sam przeczytałem “The American Heritage Dictionary of the English Language”, która zawiera szczegółowe wyjaśnienia różnic w słownictwie i gramatyce. Warto również posłuchać angielskich podcastów i radiowych programów z różnych krajów anglojęzycznych, aby zapoznać się z różnymi akcentami i swoistymi zwrotami.
Wnioski
Różnice między angielskim brytyjskim a amerykańskim to nie tylko kwestia akcentu i słownictwa. To także dowód na dynamikę i ewolucję języka. Obie odmiany angielskiego wyznaczyły swoje własne ścieżki, kształtowane przez historię, geografię oraz różnice kulturowe. Ja sam zauważyłem, że znajomość tych różnic jest niezbędna do efektywnej komunikacji z osobami z różnych krajów anglojęzycznych. Podczas mojej nauki języka angielskiego często spotykałem się z sytuacjami, w których nie rozumiałem słów lub zwrotów używanych przez amerykańskich lub brytyjskich rozmówców. Z czasem jednak nauczyłem się rozpoznawać te różnice i dostosowywać swoją wymowę i słownictwo do kontekstu; Warto pamiętać, że nie ma jednego “poprawnego” warianta języka angielskiego. Zarówno brytyjski, jak i amerykański angielski są równie właściwe i popularne. Najważniejsze jest to, aby być świadomym różnic i dostosowywać swoją komunikację do kontekstu.
Artykuł jest bardzo pomocny dla osób uczących się języka angielskiego. Prezentuje klarowne i zwięzłe wyjaśnienie różnic między angielskim brytyjskim a amerykańskim, skupiając się na aspektach pisowni. Szczególnie doceniam podanie przykładów słów, które różnią się w obu odmianach, co ułatwia zapamiętanie tych różnic. Polecam ten artykuł wszystkim, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o języku angielskim.
Artykuł jest bardzo przydatny dla osób uczących się języka angielskiego. Prezentuje klarowne i zwięzłe wyjaśnienie różnic między angielskim brytyjskim a amerykańskim, skupiając się na aspektach pisowni. Szczególnie doceniam podanie przykładów słów, które różnią się w obu odmianach, co ułatwia zapamiętanie tych różnic. Polecam ten artykuł wszystkim, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o języku angielskim.
Artykuł jest interesujący i pouczający. Autor przedstawia jasne i zwięzłe wyjaśnienie różnic między angielskim brytyjskim a amerykańskim, skupiając się na aspektach pisowni. Jednakże, artykuł mógłby być bardziej interaktywny i zawierać więcej ćwiczeń, aby utrwalić zdobytą wiedzę.
Świetny artykuł! Wreszcie ktoś poruszył temat różnic między angielskim brytyjskim a amerykańskim w sposób przystępny i zrozumiały. Podoba mi się sposób, w jaki autor przedstawia historię tych różnic, co pomaga zrozumieć ich genezę. Dodatkowo, lista typowych różnic w pisowni jest bardzo pomocna w codziennym używaniu języka.
Bardzo fajny artykuł, który w prosty sposób wyjaśnia różnice między angielskim brytyjskim a amerykańskim. Szczególnie podoba mi się część dotycząca pisowni, ponieważ często myliłam te dwie formy. Polecam ten artykuł wszystkim, którzy chcą poprawić swoje umiejętności językowe.
Artykuł jest dobrze napisany i zawiera wiele przydatnych informacji. Szczególnie doceniam to, że autor skupia się na praktycznych aspektach różnic między angielskim brytyjskim a amerykańskim, takich jak pisownia. Jednakże, artykuł mógłby być bardziej obszerny i zawierać więcej przykładów, aby jeszcze lepiej zobrazować te różnice.