Null Subject – definicja i przykłady Null Subjects w języku angielskim

Null Subject – definicja i przykłady Null Subjects w języku angielskim

W językoznawstwie, null subject to takie zdanie, które nie zawiera wyraźnego podmiotu, mimo że jest on domyślnie rozumiany.​ Przykładem może być zdanie “Go to the store!​”.​ W tym przypadku, podmiot jest domyślnie “you”, ale nie jest wyraźnie wyrażony.​ Wiele języków, takich jak włoski czy hiszpański, pozwala na częste pomijanie podmiotu w zdaniach, podczas gdy angielski zazwyczaj wymaga wyraźnego podmiotu.​ Jednakże, angielski ma swoje własne rodzaje zdań z null subjects, o których opowiem w dalszej części artykułu.​

Wprowadzenie

Zawsze fascynowało mnie, jak języki potrafią wyrażać takie same myśli na różne sposoby.​ Podczas studiów lingwistycznych, natknąłem się na pojęcie “null subject”, które od razu mnie zaciekawiło.​ Zaintrygowało mnie, jak język angielski, który zazwyczaj wymaga wyraźnego podmiotu w zdaniu, może go pomijać w niektórych przypadkach.​ Postanowiłem zgłębić ten temat i odkryłem, że null subjects w języku angielskim to nie tylko ciekawostka, ale również cenne narzędzie, które pozwala na bardziej zwięzłe i dynamiczne wyrażanie myśli. W tym artykule podzielę się swoją wiedzą na temat null subjects, omawiając ich definicję, rodzaje i przykłady zastosowania w języku angielskim.​ Zapraszam do lektury!​

Czym jest Null Subject?​

Null subject, czyli “pustyy podmiot”, to zjawisko występujące w niektórych językach, gdzie podmiot zdania nie jest wyraźnie wyrażony, ale jest domyślnie rozumiany z kontekstu. W języku polskim, np.​ w zdaniu “Idź do sklepu!​”, podmiot “ty” jest domyślny i nie musi być wyrażony.​ W języku angielskim, zazwyczaj podmiot musi być wyrażony, np. “You go to the store!”.​ Jednakże, angielski ma swoje własne rodzaje zdań z null subjects, które są regulowane przez specyficzne zasady gramatyczne.​ W takich przypadkach, podmiot jest nieobecny, ale jego znaczenie jest jasne z kontekstu lub formy zdania.​ Przykładem może być zdanie “Open the door!​”, gdzie podmiot “you” jest domyślny i nie musi być wyrażony.​ W kolejnych sekcjach, przyjrzymy się bliżej różnym typom null subjects w języku angielskim, aby lepiej zrozumieć ich funkcję i zastosowanie w praktyce.​

Języki z Null Subjects

Podczas mojej podróży do Włoch, zauważyłem, że Włosi często pomijają podmiot w zdaniach. Na przykład, zamiast “Io mangio la pizza”, mówili po prostu “Mangio la pizza”.​ Okazało się, że włoski jest językiem z tzw.​ “null subject”, czyli językiem, który pozwala na pomijanie podmiotu w zdaniach. Włoski, hiszpański, portugalski, rosyjski i wiele innych języków należą do tej kategorii. W tych językach, informacje o podmiocie są często wyrażane przez końcówkę czasownika, co czyni wyraźny podmiot zbędnym.​ W języku angielskim, z drugiej strony, podmiot jest zazwyczaj wyrażony, aby uniknąć niejasności. Jednakże, jak już wspomniałem, angielski ma swoje własne rodzaje zdań z null subjects, które są regulowane przez specyficzne zasady gramatyczne.​ W kolejnych sekcjach, przyjrzymy się bliżej tym zasadom i przykładom zdań z null subjects w języku angielskim.​

Null Subjects w języku angielskim

Choć angielski nie jest językiem z “null subject” w tym samym sensie co włoski czy hiszpański, gdzie podmiot może być pomijany w większości przypadków, to jednak istnieją pewne sytuacje, w których angielski pozwala na pomijanie podmiotu. Podczas nauki angielskiego, zauważyłem, że w zdaniach rozkazujących, podmiot “you” jest często pomijany.​ Na przykład, zamiast “You close the door”, mówimy po prostu “Close the door!​”.​ Podobnie, w zdaniach podrzędnych, które są zależne od zdania głównego, podmiot może być pomijany, jeśli jest jasne, kto lub co jest podmiotem.​ Na przykład, w zdaniu “I know that she is coming”, podmiot “she” w zdaniu podrzędnym “that she is coming” jest domyślny i nie musi być wyrażony.​ W kolejnych sekcjach, przyjrzymy się bliżej tym specyficznym przypadkom null subjects w języku angielskim i omówimy ich charakterystykę.​

Rodzaje Null Subjects w języku angielskim

W języku angielskim, null subjects występują w kilku różnych formach, każda z nich podlegająca własnym zasadom.​ Podczas moich badań nad tym tematem, odkryłem trzy główne rodzaje null subjects⁚ imperative null subjects, null subjects w zdaniach podrzędnych i null subjects w zdaniach bezosobowych.​ Imperative null subjects, czyli podmioty pomijane w zdaniach rozkazujących, są najczęstszym typem null subjects w języku angielskim.​ Na przykład, w zdaniu “Go to the store!​”, podmiot “you” jest domyślny i nie musi być wyrażony.​ Null subjects w zdaniach podrzędnych, z kolei, występują, gdy podmiot zdania podrzędnego jest jasny z kontekstu zdania głównego.​ Na przykład, w zdaniu “I know that she is coming”, podmiot “she” w zdaniu podrzędnym “that she is coming” jest domyślny i nie musi być wyrażony.​ Null subjects w zdaniach bezosobowych, natomiast, występują w zdaniach, które nie mają wyraźnego podmiotu, np.​ “It is raining”.​ W kolejnych sekcjach, przyjrzymy się bliżej każdemu z tych typów null subjects i omówimy ich charakterystykę.​

Imperative Null Subjects

Imperative null subjects to najczęstszy rodzaj null subjects w języku angielskim.​ Zauważyłem, że w zdaniach rozkazujących, podmiot “you” jest często pomijany.​ Na przykład, zamiast “You close the door”, mówimy po prostu “Close the door!​”. To samo dotyczy innych zdań rozkazujących, takich jak “Open the window!”, “Turn off the light!​”, czy “Go to bed!​”.​ W tych przypadkach, podmiot “you” jest domyślny i nie musi być wyrażony, ponieważ kontekst zdania rozkazującego jasno wskazuje na osobę, do której skierowane jest polecenie.​ W ten sposób, zdania rozkazujące stają się bardziej zwięzłe i dynamiczne.​ Pomijanie podmiotu w zdaniach rozkazujących jest powszechne w języku angielskim, a jego użycie jest naturalne i intuicyjne dla native speakerów.​ W kolejnych sekcjach, przyjrzymy się bliżej innym rodzajom null subjects w języku angielskim.​

Null Subjects w zdaniach podrzędnych

Podczas analizy zdań podrzędnych w języku angielskim, zauważyłem, że podmiot może być pomijany, jeśli jest jasny z kontekstu zdania głównego. Na przykład, w zdaniu “I know that she is coming”, podmiot “she” w zdaniu podrzędnym “that she is coming” jest domyślny i nie musi być wyrażony.​ W tym przypadku, podmiot “she” jest już wyrażony w zdaniu głównym, a jego powtórzenie w zdaniu podrzędnym byłoby zbędne.​ Podobnie, w zdaniu “I think that he is wrong”, podmiot “he” w zdaniu podrzędnym “that he is wrong” jest domyślny i nie musi być wyrażony.​ W ten sposób, zdania podrzędne stają się bardziej zwięzłe i łatwiejsze do zrozumienia. Pomijanie podmiotu w zdaniach podrzędnych jest powszechne w języku angielskim, a jego użycie jest naturalne i intuicyjne dla native speakerów.​ W kolejnych sekcjach, przyjrzymy się bliżej innym rodzajom null subjects w języku angielskim.​

Null Subjects w zdaniach bezosobowych

Zdania bezosobowe w języku angielskim to zdania, które nie mają wyraźnego podmiotu.​ Zauważyłem, że w takich zdaniach, podmiot jest często pomijany, a zamiast niego używa się zaimka “it”.​ Na przykład, zamiast “Someone is knocking at the door”, mówimy “It is knocking at the door”. W tym przypadku, “it” nie odnosi się do żadnego konkretnego przedmiotu, ale pełni rolę formalnego podmiotu, aby spełnić wymagania gramatyczne.​ Podobnie, w zdaniu “It is raining”, “it” nie odnosi się do żadnego konkretnego przedmiotu, ale pełni rolę formalnego podmiotu, aby wyrazić zjawisko pogodowe.​ Pomijanie podmiotu w zdaniach bezosobowych jest powszechne w języku angielskim, a jego użycie jest naturalne i intuicyjne dla native speakerów. W kolejnych sekcjach, przyjrzymy się bliżej przykładom zdań z null subjects w języku angielskim.

Przykładowe zdania z Null Subjects

Aby lepiej zrozumieć, jak null subjects funkcjonują w języku angielskim, przyjrzyjmy się kilku przykładom zdań⁚

Imperative Null Subject⁚ “Close the door!​” (Podmiot “you” jest domyślny i nie musi być wyrażony.)

Null Subject w zdaniu podrzędnym⁚ “I know that she is coming.​” (Podmiot “she” w zdaniu podrzędnym “that she is coming” jest domyślny i nie musi być wyrażony.​)

Null Subject w zdaniu bezosobowym⁚ “It is raining.​” (Podmiot “it” nie odnosi się do żadnego konkretnego przedmiotu, ale pełni rolę formalnego podmiotu, aby wyrazić zjawisko pogodowe.​)

Null Subject w zdaniu z czasownikiem “to be”⁚ “There is a cat in the garden.” (Podmiot “there” nie odnosi się do żadnego konkretnego przedmiotu, ale pełni rolę formalnego podmiotu, aby wprowadzić zdanie.)

Te przykłady pokazują, jak null subjects są używane w języku angielskim, aby uczynić zdania bardziej zwięzłymi i dynamicznymi. W kolejnych sekcjach, omówimy wnioski płynące z naszych obserwacji.

Wnioski

Po dokładnym przeanalizowaniu zjawiska null subjects w języku angielskim, doszedłem do kilku ważnych wniosków. Po pierwsze, null subjects nie są tak powszechne w języku angielskim jak w niektórych innych językach, takich jak włoski czy hiszpański.​ Angielski zazwyczaj wymaga wyraźnego podmiotu w zdaniu, aby uniknąć niejasności.​ Po drugie, null subjects w języku angielskim są regulowane przez specyficzne zasady gramatyczne.​ Nie można ich używać w dowolnym miejscu, a ich zastosowanie zależy od kontekstu i typu zdania.​ Po trzecie, null subjects w języku angielskim mogą być używane, aby uczynić zdania bardziej zwięzłymi i dynamicznymi.​ Pomijanie podmiotu w zdaniach rozkazujących, zdaniach podrzędnych i zdaniach bezosobowych może nadać zdaniu bardziej naturalny i intuicyjny charakter.​ W kolejnych sekcjach, podsumujemy naszą wiedzę na temat null subjects w języku angielskim.

Podsumowanie

W tym artykule przyjrzeliśmy się zjawisku null subjects w języku angielskim.​ Odkryliśmy, że null subjects to zdania, które nie zawierają wyraźnego podmiotu, ale mimo to są gramatycznie poprawne.​ W języku angielskim, null subjects występują w kilku różnych formach, każda z nich podlegająca własnym zasadom.​ Najczęstszym typem null subjects są imperative null subjects, czyli podmioty pomijane w zdaniach rozkazujących. Null subjects również występują w zdaniach podrzędnych, gdzie podmiot jest domyślny i nie musi być wyrażony, a także w zdaniach bezosobowych, gdzie podmiot jest zastępowany przez zaimek “it”.​ Pomijanie podmiotu w tych przypadkach może nadać zdaniu bardziej naturalny i intuicyjny charakter.​ Choć angielski nie jest językiem z “null subject” w tym samym sensie co włoski czy hiszpański, to jednak null subjects są ważną częścią gramatyki angielskiej i warto je poznać, aby lepiej rozumieć i używać języka.​

Dodatkowe uwagi

Podczas moich badań nad null subjects w języku angielskim, zauważyłem, że pomijanie podmiotu może być czasami mylące, zwłaszcza dla osób uczących się języka. W niektórych przypadkach, może być trudno określić, czy podmiot jest domyślny, czy też został po prostu pominięty przez pomyłkę.​ Na przykład, zdanie “Go to the store!​” może być interpretowane jako rozkaz skierowany do jednej osoby, ale także do grupy osób.​ W takich przypadkach, ważne jest, aby wziąć pod uwagę kontekst i kontekstualne wskazówki, aby prawidłowo zinterpretować zdanie.​ Warto również pamiętać, że pomijanie podmiotu w języku angielskim nie jest tak powszechne jak w niektórych innych językach.​ W większości przypadków, podmiot musi być wyrażony, aby uniknąć niejasności. W kolejnych sekcjach, przedstawię listę zasobów, które mogą być pomocne w dalszym zgłębianiu tematu null subjects.​

Zasoby

W poszukiwaniu dodatkowych informacji na temat null subjects w języku angielskim, skorzystałem z kilku wartościowych zasobów.​ Jednym z nich jest strona internetowa “The Internet Grammar of English”, która oferuje kompleksowe informacje na temat gramatyki języka angielskiego, w tym szczegółowe objaśnienia dotyczące null subjects.​ Strona ta zawiera liczne przykłady zdań i ćwiczenia, które pomagają w zrozumieniu i zastosowaniu omawianych zagadnień.​ Innym cennym zasobem jest “Oxford English Grammar”, dostępny zarówno w formie książki, jak i online.​ Ta obszerna gramatyka zawiera szczegółowe informacje na temat wszystkich aspektów języka angielskiego, w tym rozdział poświęcony null subjects.​ Dodatkowo, skorzystałem z kilku artykułów naukowych na temat null subjects, które pomogły mi w pogłębieniu wiedzy na temat tego zagadnienia.​ W kolejnych sekcjach, przedstawię listę bibliografii, z której korzystałem podczas pisania tego artykułu.​

Bibliografia

W celu pogłębienia wiedzy na temat null subjects w języku angielskim, zapoznałem się z następującymi materiałami⁚

“Null subjects in generative grammar⁚ A synchronic and diachronic perspective” ⎯ José A.​ Camacho (2018)

“A Comparative Syntactic Review of Null-Subject Parameter in English and Izon Languages” ⏤ Odingowei Kwokwo (2010)

“The Internet Grammar of English” ⎯ dostępny online⁚ https://www.​ucl.​ac.uk/english-usage/resources/grammar/the-internet-grammar-of-english

“Oxford English Grammar” ⎯ dostępny online i w formie książki

Te materiały dostarczyły mi cennych informacji na temat null subjects, w tym ich definicji, funkcji i zastosowania w języku angielskim. Wierzę, że te zasoby mogą być pomocne również dla innych osób zainteresowanych tym tematem.