Wprowadzenie
Włoski czasownik Imperfect Subjunctive, czyli imperfetto congiuntivo, był dla mnie początkowo zagadką. Pamiętam, jak pierwszy raz spotkałem się z tym czasem podczas nauki języka włoskiego. Byłem zdezorientowany, bo nie wiedziałem, kiedy go używać i jak go odmienić. Z czasem jednak zacząłem rozumieć jego funkcję i zastosowanie. Odkryłem, że Imperfect Subjunctive jest niezwykle użytecznym czasem, który pozwala wyrażać opinie, pragnienia, uczucia i hipotetyczne sytuacje w przeszłości. W tym artykule chciałbym podzielić się z Wami moją wiedzą na temat tego czasu, abyście mogli go lepiej zrozumieć i swobodnie używać w swojej włoskiej mowie.
Pierwsze spotkanie z Imperfect Subjunctive
Moje pierwsze spotkanie z Imperfect Subjunctive miało miejsce podczas kursu języka włoskiego, który ukończyłem kilka lat temu. Pamiętam, że podczas jednej z lekcji, prowadzonej przez sympatyczną nauczycielkę o imieniu Isabella, usłyszałem po raz pierwszy o tym czasie. Isabella tłumaczyła nam, że Imperfect Subjunctive jest używany do wyrażania opinii, pragnień i uczuć w przeszłości. Na przykład, zamiast powiedzieć “Chciałem, żeby on przyszedł”, mówimy “Volevo che lui venisse”. Wtedy jeszcze nie do końca rozumiałem, na czym polega ta subtelna różnica. Próbowałem ćwiczyć odmiany tego czasu, ale czułem się zagubiony. Czułem się tak, jakbym próbował rozwiązać skomplikowane równanie matematyczne, którego nigdy wcześniej nie widziałem.
Z czasem jednak zacząłem dostrzegać, jak użyteczny jest Imperfect Subjunctive. Im więcej ćwiczyłem, tym bardziej rozumiełem jego funkcję w języku włoskim. Odkryłem, że Imperfect Subjunctive dodaje do języka włoskiego nutę subtelności i elegancji. Zauważyłem, że włoski Imperfect Subjunctive jest używany w wielu sytuacjach, np. w zdaniach warunkowych, w zdaniach podrzędnych, a nawet w zdaniach złożonych. Z czasem zacząłem doceniać jego piękno i zrozumieć, jak bardzo wzbogaca język włoski.
Co to jest Imperfect Subjunctive?
Imperfect Subjunctive, czyli imperfetto congiuntivo, to czasownikowy tryb w języku włoskim, który służy do wyrażania opinii, pragnień, uczuć i hipotez w przeszłości. W przeciwieństwie do trybu oznajmującego (indicativo), który opisuje fakty, Imperfect Subjunctive wyraża subiektywne opinie i przypuszczenia. Można go porównać do trybu przypuszczającego w języku polskim, ale w języku włoskim ma on bardziej złożoną konstrukcję i zastosowanie.
Aby lepiej zrozumieć, czym jest Imperfect Subjunctive, wyobraź sobie, że chcesz wyrazić swoje zdanie na temat wydarzenia, które miało miejsce w przeszłości. Na przykład, możesz powiedzieć⁚ “Myślałem, że on przyjdzie”. W języku włoskim, zamiast “Myślałem”, użyjesz czasownika “pensavo” w trybie oznajmującym (indicativo). Aby wyrazić swoje przypuszczenie, że on przyjdzie, użyjesz czasownika “venisse” w trybie Imperfect Subjunctive. Zatem, całe zdanie brzmiałoby⁚ “Pensavo che lui venisse”.
W ten sposób Imperfect Subjunctive pozwala wyrazić subiektywne opinie i przypuszczenia dotyczące zdarzeń, które miały miejsce w przeszłości.
Kiedy używamy Imperfect Subjunctive?
Imperfect Subjunctive, jak już wspomniałem, jest używany do wyrażania opinii, pragnień, uczuć i hipotez w przeszłości. W praktyce oznacza to, że używamy go w kontekście, gdy chcemy wyrazić to, co myśleliśmy, chcieliśmy lub czuliśmy w przeszłości, a także gdy mówimy o hipotetycznych sytuacjach.
Na przykład, używamy Imperfect Subjunctive po czasownikach wyrażających opinię, takich jak “pensare” (myśleć), “credere” (wierzyć), “sperare” (mieć nadzieję), “temere” (bać się), “desiderare” (chcieć). W takich przypadkach Imperfect Subjunctive służy do wyrażenia naszego subiektywnego zdania na temat przeszłego wydarzenia. Na przykład, zamiast powiedzieć “Myślałem, że on przyjdzie”, mówimy “Pensavo che lui venisse”.
Używamy go również po czasownikach wyrażających pragnienia, takie jak “volere” (chcieć), “desiderare” (chcieć), “sperare” (mieć nadzieję), “temere” (bać się). W takich przypadkach Imperfect Subjunctive służy do wyrażenia naszego pragnienia, aby coś się stało w przeszłości. Na przykład, zamiast powiedzieć “Chciałem, żeby on przyszedł”, mówimy “Volevo che lui venisse”.
Imperfect Subjunctive jest również używany w zdaniach warunkowych, gdzie wyraża hipotezę, która nie została zrealizowana. Na przykład, zamiast powiedzieć “Gdybym wiedział, że przyjdzie, nie wyszedłbym”, mówimy “Se avessi saputo che lui sarebbe venuto, non sarei uscito”.
Przykłady użycia Imperfect Subjunctive
Aby lepiej zrozumieć, jak używać Imperfect Subjunctive, przyjrzyjmy się kilku przykładom.
Pierwszy przykład⁚ “Pensavo che lui fosse a casa”. W tym zdaniu czasownik “pensavo” (myślałem) jest w trybie oznajmującym (indicativo) i odnosi się do przeszłości. Czasownik “fosse” (był) jest w trybie Imperfect Subjunctive i wyraża moje przypuszczenie, że on był w domu.
Drugi przykład⁚ “Volevo che lei mangiasse la pizza”. W tym zdaniu czasownik “volevo” (chciałem) jest w trybie oznajmującym (indicativo) i odnosi się do przeszłości. Czasownik “mangiassse” (jadła) jest w trybie Imperfect Subjunctive i wyraża moje pragnienie, aby ona zjadła pizzę.
Trzeci przykład⁚ “Se avessi avuto più tempo, sarei andato al mare”. W tym zdaniu czasownik “avessi avuto” (miałbym) jest w trybie Imperfect Subjunctive i wyraża hipotezę, że miałem więcej czasu. Czasownik “sarei andato” (poszedłbym) jest w trybie warunkowym (condizionale) i wyraża konsekwencję tej hipotezy.
Te przykłady pokazują, jak Imperfect Subjunctive jest używany w różnych kontekstach, aby wyrazić subiektywne opinie, pragnienia, uczucia i hipotezy w przeszłości.
Imperfect Subjunctive po wyrażeniach opinii, pragnień i uczuć
Jednym z najczęstszych zastosowań Imperfect Subjunctive jest jego użycie po wyrażeniach opinii, pragnień i uczuć. W takich przypadkach Imperfect Subjunctive służy do wyrażenia naszego subiektywnego zdania na temat przeszłego wydarzenia, naszego pragnienia, aby coś się stało w przeszłości, lub naszego uczucia w przeszłości.
Na przykład, po czasownikach wyrażających opinię, takich jak “pensare” (myśleć), “credere” (wierzyć), “sperare” (mieć nadzieję), “temere” (bać się), “desiderare” (chcieć), używamy Imperfect Subjunctive, aby wyrazić nasze przypuszczenie lub zdanie na temat przeszłego wydarzenia. Na przykład, zamiast powiedzieć “Myślałem, że on przyjdzie”, mówimy “Pensavo che lui venisse”.
Podobnie, po czasownikach wyrażających pragnienia, takich jak “volere” (chcieć), “desiderare” (chcieć), “sperare” (mieć nadzieję), “temere” (bać się), używamy Imperfect Subjunctive, aby wyrazić nasze pragnienie, aby coś się stało w przeszłości. Na przykład, zamiast powiedzieć “Chciałem, żeby on przyszedł”, mówimy “Volevo che lui venisse”.
Wreszcie, po czasownikach wyrażających uczucia, takich jak “essere contento” (być zadowolonym), “essere triste” (być smutnym), “essere arrabbiato” (być wściekłym), używamy Imperfect Subjunctive, aby wyrazić nasze uczucie w przeszłości. Na przykład, zamiast powiedzieć “Byłem zadowolony, że on przyszedł”, mówimy “Ero contento che lui venisse”.
Imperfect Subjunctive w zdaniach warunkowych
Imperfect Subjunctive jest również używany w zdaniach warunkowych, gdzie wyraża hipotezę, która nie została zrealizowana. W takich przypadkach Imperfect Subjunctive służy do wyrażenia tego, co by się stało, gdyby coś się wydarzyło, ale tak się nie stało.
Na przykład, zamiast powiedzieć “Gdybym wiedział, że przyjdzie, nie wyszedłbym”, mówimy “Se avessi saputo che lui sarebbe venuto, non sarei uscito”. W tym zdaniu czasownik “avessi saputo” (wiedziałbym) jest w trybie Imperfect Subjunctive i wyraża hipotezę, że wiedziałem, że on przyjdzie. Czasownik “sarei uscito” (wyszedłbym) jest w trybie warunkowym (condizionale) i wyraża konsekwencję tej hipotezy.
Innym przykładem może być zdanie “Se fossi stato più attento, non avrei fatto quell’errore”. W tym zdaniu czasownik “fossi stato” (byłbym) jest w trybie Imperfect Subjunctive i wyraża hipotezę, że byłem bardziej uważny. Czasownik “avrei fatto” (zrobiłbym) jest w trybie warunkowym (condizionale) i wyraża konsekwencję tej hipotezy.
W ten sposób Imperfect Subjunctive w zdaniach warunkowych pozwala wyrazić to, co by się stało, gdyby coś się wydarzyło, ale tak się nie stało.
Imperfect Subjunctive w zdaniach podrzędnych
Imperfect Subjunctive jest również używany w zdaniach podrzędnych, które zależą od zdania głównego. W takich przypadkach Imperfect Subjunctive służy do wyrażenia tego, co się stało lub co mogło się stać w przeszłości, w zależności od tego, co się stało w zdaniu głównym.
Na przykład, w zdaniu “Mi ha detto che lui fosse andato al cinema”, czasownik “fosse andato” (poszedł) jest w trybie Imperfect Subjunctive i odnosi się do tego, co powiedział mi ktoś inny. W tym przypadku, zdanie podrzędne “che lui fosse andato al cinema” (że on poszedł do kina) zależy od zdania głównego “Mi ha detto” (powiedział mi).
Innym przykładem może być zdanie “Ho visto che lei stesse leggendo un libro”. W tym zdaniu czasownik “stesse leggendo” (czytała) jest w trybie Imperfect Subjunctive i odnosi się do tego, co widziałem. W tym przypadku, zdanie podrzędne “che lei stesse leggendo un libro” (że ona czytała książkę) zależy od zdania głównego “Ho visto” (widziałem).
W ten sposób Imperfect Subjunctive w zdaniach podrzędnych pozwala wyrazić to, co się stało lub co mogło się stać w przeszłości, w zależności od tego, co się stało w zdaniu głównym.
Konsekwencje czasowe
Użycie Imperfect Subjunctive w języku włoskim ma również konsekwencje czasowe. Oznacza to, że czas Imperfect Subjunctive w zdaniu podrzędnym musi być zgodny z czasem czasownika w zdaniu głównym.
Jeśli czasownik w zdaniu głównym jest w czasie przeszłym, takim jak imperfetto (czas przeszły niedokonany) lub passato prossimo (czas przeszły dokonany), to czasownik w zdaniu podrzędnym musi być w trybie Imperfect Subjunctive. Na przykład, w zdaniu “Pensavo che lui fosse a casa” (Myślałem, że on był w domu), czasownik “pensavo” (myślałem) jest w czasie imperfetto, a czasownik “fosse” (był) jest w trybie Imperfect Subjunctive.
Jeśli czasownik w zdaniu głównym jest w czasie teraźniejszym, takim jak presente (czas teraźniejszy), to czasownik w zdaniu podrzędnym musi być w trybie Present Subjunctive. Na przykład, w zdaniu “Spero che lui venga” (Mam nadzieję, że on przyjdzie), czasownik “spero” (mam nadzieję) jest w czasie presente, a czasownik “venga” (przyjdzie) jest w trybie Present Subjunctive.
Zrozumienie konsekwencji czasowych związanych z Imperfect Subjunctive jest kluczowe dla poprawnego używania tego czasu w języku włoskim.
Odmiana czasownika w Imperfect Subjunctive
Odmiana czasownika w Imperfect Subjunctive jest nieco bardziej skomplikowana niż w innych czasach. Istnieją pewne reguły, których należy przestrzegać, aby poprawnie odmienić czasownik w tym trybie.
W przypadku czasowników regularnych, aby utworzyć Imperfect Subjunctive, należy usunąć końcówkę bezokolicznika i dodać odpowiednie końcówki. Na przykład, aby odmienić czasownik “parlare” (mówić), usuwamy końcówkę “-are” i dodajemy odpowiednie końcówki⁚ “-assi”, “-assi”, “-asse”, “-assimo”, “-aste”, “-assero”. W ten sposób otrzymujemy formy⁚ “parlassi”, “parlassi”, “parlasse”, “parlassimo”, “parlaste”, “parlassero”.
W przypadku czasowników nieregularnych, odmiana w Imperfect Subjunctive jest bardziej złożona i należy znać formy poszczególnych czasowników. Na przykład, czasownik “essere” (być) ma następujące formy w Imperfect Subjunctive⁚ “fossi”, “fossi”, “fosse”, “fossimo”, “foste”, “fossero”.
Z czasem nauczyłem się odróżniać czasowniki regularne od nieregularnych i opanowałem odmiany w Imperfect Subjunctive. Teraz potrafię swobodnie używać tego czasu w rozmowie i pisaniu.
Regularne czasowniki
Odmiana czasowników regularnych w Imperfect Subjunctive jest stosunkowo prosta. Istnieje kilka prostych zasad, których należy przestrzegać, aby poprawnie odmienić czasownik w tym trybie.
W przypadku czasowników regularnych kończących się na “-are”, takich jak “parlare” (mówić), “mangiare” (jeść), “studiare” (uczyć się), usuwamy końcówkę “-are” i dodajemy odpowiednie końcówki⁚ “-assi”, “-assi”, “-asse”, “-assimo”, “-aste”, “-assero”. W ten sposób otrzymujemy formy⁚ “parlassi”, “parlassi”, “parlasse”, “parlassimo”, “parlaste”, “parlassero”.
W przypadku czasowników regularnych kończących się na “-ere”, takich jak “credere” (wierzyć), “leggere” (czytać), “vedere” (widzieć), usuwamy końcówkę “-ere” i dodajemy odpowiednie końcówki⁚ “-essi”, “-essi”, “-esse”, “-essimo”, “-este”, “-essero”. W ten sposób otrzymujemy formy⁚ “credessi”, “credessi”, “credesse”, “credessimo”, “credeste”, “credessero”;
W przypadku czasowników regularnych kończących się na “-ire”, takich jak “finire” (kończyć), “partire” (wyjeżdżać), “capire” (rozumieć), usuwamy końcówkę “-ire” i dodajemy odpowiednie końcówki⁚ “-issi”, “-issi”, “-isse”, “-issimo”, “-iste”, “-issero”. W ten sposób otrzymujemy formy⁚ “finissi”, “finissi”, “finisse”, “finissimo”, “finiste”, “finissero”.
Nieregularne czasowniki
Odmiana nieregularnych czasowników w Imperfect Subjunctive jest bardziej skomplikowana i wymaga zapamiętania poszczególnych form. Nie ma tu prostych reguł, które można by zastosować do wszystkich nieregularnych czasowników.
Najważniejszym nieregularnym czasownikiem jest “essere” (być). Jego formy w Imperfect Subjunctive to⁚ “fossi”, “fossi”, “fosse”, “fossimo”, “foste”, “fossero”.
Innym ważnym nieregularnym czasownikiem jest “avere” (mieć). Jego formy w Imperfect Subjunctive to⁚ “avessi”, “avessi”, “avesse”, “avessimo”, “aveste”, “avessero”.
Pozostałe nieregularne czasowniki, takie jak “fare” (robić), “dire” (mówić), “venire” (przychodzić), “andare” (iść), “dare” (dawać), “sapere” (wiedzieć), “potere” (móc), “volere” (chcieć), “dovere” (musieć), mają swoje własne, unikalne formy w Imperfect Subjunctive.
Na początku uczenia się Imperfect Subjunctive miałem problem z zapamiętaniem form nieregularnych czasowników. Ale z czasem i ćwiczeniem udało mi się je opanować. Teraz potrafię swobodnie używać nieregularnych czasowników w Imperfect Subjunctive w rozmowie i pisaniu.
Przykłady zdań z Imperfect Subjunctive
Aby utrwalić wiedzę na temat Imperfect Subjunctive, pokażę kilka przykładów zdań, w których ten czas jest używany.
Pierwszy przykład⁚ “Pensavo che lui fosse a casa, ma si è rivelato che era in ufficio”. (Myślałem, że on był w domu, ale okazało się, że był w biurze). W tym zdaniu czasownik “fosse” (był) jest w trybie Imperfect Subjunctive i wyraża moje przypuszczenie w przeszłości.
Drugi przykład⁚ “Volevo che lei mangiasse la pizza, ma ha preferito il pesce”. (Chciałem, żeby ona zjadła pizzę, ale ona wybrała rybę). W tym zdaniu czasownik “mangiassse” (jadła) jest w trybie Imperfect Subjunctive i wyraża moje pragnienie w przeszłości.
Trzeci przykład⁚ “Se avessi saputo che lui sarebbe venuto, non sarei uscito”. (Gdybym wiedział, że on przyjdzie, nie wyszedłbym). W tym zdaniu czasownik “avessi saputo” (wiedziałbym) jest w trybie Imperfect Subjunctive i wyraża hipotezę w przeszłości.
Czwarty przykład⁚ “Ho visto che lei stesse leggendo un libro, ma non ho capito quale”. (Widziałem, że ona czytała książkę, ale nie zrozumiałem jaką). W tym zdaniu czasownik “stesse leggendo” (czytała) jest w trybie Imperfect Subjunctive i odnosi się do tego, co widziałem w przeszłości.
Te przykłady pokazują, jak Imperfect Subjunctive jest używany w różnych kontekstach, aby wyrazić subiektywne opinie, pragnienia, uczucia i hipotezy w przeszłości.
Podsumowanie
Imperfect Subjunctive jest czasownikowym trybem w języku włoskim, który służy do wyrażania opinii, pragnień, uczuć i hipotetycznych sytuacji w przeszłości. Jest on używany po wyrażeniach opinii, pragnień i uczuć, w zdaniach warunkowych i w zdaniach podrzędnych.
Odmiana czasownika w Imperfect Subjunctive jest nieco bardziej skomplikowana niż w innych czasach. W przypadku czasowników regularnych, należy usunąć końcówkę bezokolicznika i dodać odpowiednie końcówki. W przypadku czasowników nieregularnych, odmiana jest bardziej złożona i należy znać formy poszczególnych czasowników.
Uczenie się Imperfect Subjunctive mogło być trudne na początku, ale z czasem i ćwiczeniem udało mi się go opanować. Teraz potrafię swobodnie używać tego czasu w rozmowie i pisaniu. Zrozumienie Imperfect Subjunctive jest kluczowe dla poprawnego używania języka włoskiego.
Ćwiczenia
Aby utrwalić wiedzę na temat Imperfect Subjunctive, polecam wykonać kilka ćwiczeń. Możesz skorzystać z dostępnych online materiałów edukacyjnych, takich jak quizy i ćwiczenia gramatyczne. Możesz również poprosić o pomoc w nauczaniu się tego czasu swojego nauczyciela języka włoskiego lub innego native speakera.
Jednym z najlepszych sposobów na uczenie się Imperfect Subjunctive jest praktyka w rozmowie. Spróbuj używać tego czasu w rozmowie z innymi osobami mówiącymi po włosku. Na początku możesz czulić się niepewnie, ale z czasem stanie się to dla ciebie naturalne.
Możesz również poćwiczyć pisanie zdań z użyciem Imperfect Subjunctive. Spróbuj wymyślić różne sytuacje i wyrazić swoje opinie, pragnienia, uczucia i hipotezy w przeszłości z użyciem tego czasu.
Pamiętaj, że najważniejsze jest ćwiczenie i wytrwałość. Im więcej będziesz używać Imperfect Subjunctive, tym lepiej go opanujesz.